آیا تا به حال شاهد صحنه ناگهانی و ترسناک تشنج بوده‌اید؟ تکان‌های شدید و از دست‌دادن هوشیاری، لحظاتی پر از اضطراب و نگرانی را برای اطرافیان ایجاد می‌کند. این صحنه، تجسمی از تشنج است که یکی از انواع بیماری های مغز و اعصاب به شمار می‌آید؛ اما تشنج چیست و چه عواملی باعث بروز آن میشود؟ در این مطلب، قصد داریم توضیح دهیم بیماری تشنج چیست؛ و از علل و انواع تشنج تا عوارض و روش‌های درمان آن را توضیح دهیم. با ما همراه باشید تا اطلاعات کاملی در مورد این اختلال عصبی کسب کنید.
بیماری تشنج چیست؟
تشنج یک وضعیت پزشکی یا درواقع یک اختلال عصبی است که به‌طور ناگهانی، غیر طبیعی و غیرقابل کنترل در فعالیت الکتریکی مغز رخ می‌دهد و لرزش‌های عضلانی، از دست‌دادن هوشیاری و تغییرات حسی و رفتاری را در فردی که درگیر این اختلال میشود، مشاهده می‌کنیم. در واقع فردی که دچار تشنج میشود حرکات عضلاتش به صورت غیرارادی است، در هوشیاری او تغییراتی ایجاد میشود و احساسات وی نسبت به زمان قبل از حمله، متفاوت است. حتی در رفتار فرد، اختلال ایجاد میشود.
تشنج‌ها ممکن است به دلایل مختلفی از جمله صرع، آسیب مغزی، عفونت‌ها، تب بالا، یا مصرف مواد مخدر و الکل ایجاد شوند. شدت و نوع تشنج‌ها متفاوت هستند؛ برخی از آنها ممکن است تنها چند ثانیه طول بکشند، در حالی که دیگران ممکن است این حالت را برای مدت طولانی‌تر تجربه کنند.
درمان تشنج بستگی به علت زمینه‌ای آن دارد و احتمال دارد پزشک متخصص با توجه به شرایط بیمار و نوع و شدت تشنج، داروهای ضد صرع، تغییرات در سبک زندگی، و در برخی موارد جراحی را برای بهبود بیمار، تجویز کند. همچنین، افرادی که دچار تشنج می‌شوند نیاز به حمایت و مراقبت ویژه دارند تا از بروز آسیب‌های احتمالی جلوگیری شود. شناخت علائم و نشانه‌های تشنج و اقدام سریع در مواقع اضطراری قطعا به نجات جان فرد کمک می‌کند و خطرات ناشی از این وضعیت را کاهش می‌دهد.
انواع تشنج
حال که متوجه شدید اختلال تشنج چیست، در ادامه بهتر است بدانید که تشنج انواع مختلفی دارد؛ و هرکدام با علائم و دلایل خاص خود همراه است. به‌طور کلی، تشنج به دو دسته اصلی تقسیم میشود که عبارت‌اند از:
- تشنج های عمومی (Generalized Seizures) : در این نوع تشنج، تمام یا بیشتر قسمت‌های مغز درگیر می‌شوند و فرد معمولا هوشیاری خود را از دست می‌دهد.
- تشنج های جزئی (Focal Seizures) : این نوع تشنج در یک قسمت خاص از مغز شروع میشود و ممکن است به سایر قسمت‌ها گسترش یابد.
1- تشنج کانونی یا فوکال
در تشنج کانونی یا فوکال فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در یک ناحیه خاص از مغز آغاز میشود. به عبارت دیگر، این نوع تشنج در یک قسمت محدود از مغز رخ می‌دهد و ممکن است به سایر قسمت‌ها گسترش یابد.
تشنج‌های کانونی نیز، خود به دو دسته اصلی تقسیم میشود که عبارت‌اند از:
- تشنج کانونی ساده: در این نوع تشنج، هوشیاری فرد حفظ میشود و تنها علائمی، مانند احساسات غیر طبیعی از جمله حس سوزن‌سوزن شدن، حرکات تکراری یا تغییرات حسی در یک قسمت از بدن تجربه میشود.
- تشنج کانونی پیچیده: در این نوع تشنج، هوشیاری فرد مختل میشود و علائمی، مانند گیجی، تکرار کلمات یا حرکات بدون هدف مشاهده میشود.
کانونی ساده
در تشنج کانونی ساده فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در یک ناحیه خاص از مغز آغاز میشود و به سایر قسمت‌ها گسترش نمی‌یابد. به عبارت دیگر، این نوع تشنج در یک قسمت محدود از مغز رخ می‌دهد و فرد در طول تشنج هوشیاری خود را حفظ می‌کند. درمان تشنج کانونی ساده به علت به وجود آورنده آن بستگی دارد. ویژگی‌های کلیدی تشنج ساده به شرح زیر است:
- هوشیاری حفظ میشود و به اطراف آگاه است.
- علائم موضعی که معمولا در یک قسمت خاص از بدن احساس می‌شوند.
- تشنج‌های کانونی ساده معمولا کوتاه‌مدت هستند و به‌سرعت برطرف می‌شوند.
تشخیص و درمان به‌موقع این نوع تشنج بسیار مهم است. با تشخیص و درمان مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی عادی و فعالی داشته باشند.
کانونی پیچیده
در تشنج کانونی پیچیده فعالیت الکتریکی غیرطبیعی در یک ناحیه خاص از مغز آغاز میشود و به سایر قسمت‌ها گسترش می‌یابد. بر خلاف تشنج کانونی ساده، در این نوع تشنج، هوشیاری فرد مختل میشود و او به‌طور موقت توانایی پاسخگویی به محیط اطراف خود را از دست می‌دهد.
تشنج کانونی پیچیده معمولا دارای دو فاز است:
- فاز اورال: در این فاز، فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در یک ناحیه خاص از مغز آغاز میشود و فرد علائم اولیه تشنج را تجربه می‌کند.
- فاز پس از تشنج: پس از پایان فاز اورال، فرد وارد فاز پس از تشنج میشود که در آن ممکن است گیج، خواب‌آلود یا سردرگم باشد. این فاز معمولا چند دقیقه تا چند ساعت طول می‌کشد.
تشنج کانونی پیچیده ممکن است با سایر اختلالات عصبی، مانند حمله پانیک، اختلال خواب یا اختلالات روانی اشتباه گرفته شود. بنابراین، تشخیص دقیق توسط پزشک متخصص بسیار مهم است.
ثانویه گسترده
در تشنج ثانویه گسترده فعالیت الکتریکی غیرطبیعی، مانند تشنج کانونی، ابتدا در یک قسمت خاص از مغز آغاز میشود و سپس به‌سرعت به سایر قسمت‌های مغز گسترش می‌یابد. به عبارت دیگر، تشنج از یک ناحیه محدود شروع شده و به یک تشنج عمومی تبدیل میشود.
علائم تشنج ثانویه گسترده معمولا ترکیبی از علائم تشنج کانونی و تشنج عمومی است. در ابتدا، فرد ممکن است علائم تشنج کانونی، مانند احساسات غیر طبیعی، حرکات تکراری یا تغییرات حسی را تجربه کند. سپس، با گسترش فعالیت الکتریکی غیر طبیعی به کل مغز، علائم تشنج عمومی، مانند از دست‌دادن هوشیاری، سفتی عضلات و لرزش‌های شدید ظاهر میشود.
2- تشنج گسترده یا جنرال
در تشنج گسترده یا جنرال، فعالیت الکتریکی غیرطبیعی، به‌سرعت در کل مغز پخش شده و باعث اختلال در هوشیاری میشود. برخلاف تشنج‌های کانونی که در یک ناحیه خاص از مغز شروع می‌شوند، تشنج‌های گسترده از همان ابتدا کل مغز را درگیر می‌کنند.
تشنج تونیک کلونیک
تشنج تونیک کلونیک یکی از رایج‌ترین انواع تشنج گسترده محسوب میشود که معمولا به عنوان «تشنج بزرگ» نیز شناخته میشود. در این نوع تشنج، فعالیت الکتریکی غیرطبیعی، به‌سرعت در کل مغز پخش شده و باعث اختلال در هوشیاری و بروز علائم مشخصی میشود.
تشنج تونیک کلونیک معمولا شامل دو مرحله اصلی است که در ادامه توضیح می‌دهیم.
- مرحله تونیک: در این مرحله، عضلات بدن به‌طور ناگهانی سفت و منقبض میشود. بنابراین فرد ممکن است سقوط کند و تنفسش برای چند ثانیه قطع شود.
- مرحله کلونیک: در این مرحله، بدن به‌شدت می‌لرزد و تکان‌های ریتمیکی در اندام‌ها ایجاد میشود. ممکن است کف دهان سفید شود و فرد زبان خود را گاز بگیرد.
تشنج کلونیک
تشنج کلونیک، نوعی تشنج گسترده است که با لرزش‌های ریتمیک و غیرارادی عضلات مشخص میشود. این لرزش‌ها می‌توانند در یک یا چند گروه عضلانی رخ دهند و از خفیف تا شدید متغیر باشند.
تشنج تونیک
تشنج تونیک، نوعی تشنج است که با سفت‌شدن ناگهانی عضلات مشخص میشود. این سفتی می‌تواند در یک قسمت خاص از بدن یا در تمام بدن رخ دهد. در این نوع تشنج، فرد اغلب هوشیاری خود را از دست نمی‌دهد و ممکن است احساس ترس یا اضطراب داشته باشد.
تشنج تونیک به دو دسته اصلی زیر تقسیم میشود:
- تشنج تونیک فوکال: در این نوع تشنج، سفتی عضلات در یک قسمت خاص از بدن رخ می‌دهد.
- تشنج تونیک ژنرالیزه: در این نوع، تمام بدن یا هر دو نیمه بدن دچار سفتی میشود.
تشنج آتونیک یا سقوط
تشنج آتونیک، که به آن تشنج قطره‌ای نیز می‌گویند، نوعی تشنج است که با از دست‌دادن ناگهانی توان عضلانی مشخص میشود. این بدان معناست که بدن فرد مبتلا به این نوع تشنج به‌طور ناگهانی و بدون هیچ هشداری شل میشود و حتی ممکن است به زمین بیفتد.
تشنج میوکلونیک
تشنج میوکلونیک، نوعی تشنج است که با پرش‌های ناگهانی و کوتاه عضلات مشخص میشود. این پرش‌ها ممکن است در یک اندام یا در تمام بدن رخ دهند و معمولا بسیار سریع اتفاق میفتند.
تشنج میوکلونیک به انواع مختلف زیر تقسیم میشود:
- صرع میوکلونیک جوانان: شایع‌ترین نوع صرع میوکلونیک است که معمولا در نوجوانان و جوانان رخ می‌دهد.
- سندروم لنوکس-گاستو: یک سندروم صرعی شدید است که با انواع مختلف تشنج، از جمله تشنج میوکلونیک، همراه است.
- صرع میوکلونیک آستاتیک: نوعی تشنج میوکلونیک است که با از دست‌دادن تعادل و افتادن همراه است.
تشنج کوچک
تشنج کوچک یا تشنج ابسنس (غیاب)، با وقفه‌های کوتاه در هوشیاری مشخص میشود. در این نوع تشنج، فرد به‌طور ناگهانی و کوتاه‌مدت، تمرکز خود را از دست می‌دهد و به نظر می‌رسد که حواسش پرت شده است. این نوع تشنج معمولا در کودکان و نوجوانان شایع‌تر است و اغلب با سایر انواع تشنج همراه میشود.
آیا تشنج در خواب ممکن است؟
بله؛ تشنج در خواب ممکن است رخ دهد. به این نوع تشنج، تشنج شبانه گفته میشود. تشنج شبانه ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما در کودکان و نوجوانان شایع‌تر است. علائم تشنج شبانه عبارت‌اند از:
- حرکات غیرعادی؛ مانند تکان‌خوردن و لرزش یا سفتی عضلات
- صداهای غیرعادی؛ مانند فریاد زدن یا ناله‌کردن
- تعریق
- تغییر رنگ پوست
- بیدار شدن ناگهانی و گیجی
تشخیص و درمان به‌موقع تشنج شبانه بسیار مهم است، زیرا این نوع تشنج می‌تواند بر کیفیت زندگی فرد و اطرافیانش تاثیر بگذارد. در ضمن، تشنج شبانه ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال جدی‌تر باشد.
علائم تشنج چیست ؟
یکی دیگر از مواردی که باید در مورد تشنج بدانید، این است که علائم تشنج چیست. تشنج‌ها به دلیل فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در مغز رخ می‌دهند و علائم مختلفی دارند. این علائم به نوع تشنج، شدت آن و بخشی از مغز که تحت‌تاثیر قرار گرفته، بستگی دارد.
علائم رایج تشنج عبارت‌اند از:
- تکان‌های عضلانی ناگهانی و غیرارادی
- از دست‌دادن هوشیاری
- خیره‌شدن
- حرکات تکراری و بی‌هدف
- تغییر در احساسات
- تغییر در ادراک حسی
- از دست‌دادن کنترل روده و مثانه
- کبودی لب‌ها و صورت
- بزرگی مردمک چشم
تشخیص تشنج چگونه است؟
تشخیص دقیق تشنج برای تعیین علت و انتخاب بهترین روش درمان بسیار مهم است. حال روش‌های تشخیص تشنج چیست ؟ در ادامه به‌طور مفصل توضیح خواهیم داد.
مصاحبه و معاینه فیزیکی
پزشک سوالاتی در مورد زمان شروع تشنج، مدت‌زمان آن، علائم همراه، داروهای مصرفی، بیماری‌های زمینه‌ای و سابقه خانوادگی تشنج از شما می‌پرسد. سپس بدن شما را به‌طور کامل معاینه می‌کند تا هرگونه نشانه‌ای از آسیب یا اختلالات عصبی را بررسی کند.
آزمایش‌های تشخیصی
آزمایش‌های تشخیصی شامل موارد زیر است:
- نوار مغزی (EEG) : نوار مغز یا الکتروانسفالوگرافی، فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می‌کند و الگوهای غیر طبیعی که با تشنج مرتبط هستند را نشان می‌دهد.
- ام‌آرآی (MRI) : این آزمایش تصاویری دقیق از مغز ایجاد می‌کند و به پزشک امکان می‌دهد تا هرگونه تومور، خون‌ریزی، عفونت یا ناهنجاری ساختاری در مغز را تشخیص دهد.
- سی‌تی‌اسکن: این آزمایش نیز تصاویری از مغز ایجاد می‌کند و برای تشخیص سریع‌تر خون‌ریزی مغزی یا آسیب‌های دیگر استفاده میشود.
- آزمایش خون: آزمایش خون برای بررسی وجود عفونت، اختلالات متابولیکی، کمبود ویتامین‌ها یا مواد معدنی و سایر عواملی که ممکن است باعث تشنج شوند، انجام میشود.
- پونکسیون کمری: در برخی موارد، پزشک ممکن است از این روش برای بررسی مایع مغزی-نخاعی استفاده کند تا علل عفونی یا التهابی تشنج را دریابد.
مشاهده مستقیم تشنج
اگر امکان داشته باشد، مشاهده مستقیم یک حمله تشنجی توسط پزشک یا فرد آموزش‌دیده، اطلاعات ارزشمندی را برای تشخیص دقیق فراهم می‌کند. تشخیص دقیق نوع تشنج و علت آن برای انتخاب بهترین روش درمان بسیار مهم است. درمان زودهنگام و مناسب به کنترل تشنج‌ها، بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک می‌کند.
عوارض تشنج چیست
تشنج‌ها، اگرچه معمولا تهدیدکننده حیات نیستند، اما ممکن است عوارضی را نیز به همراه داشته باشند. این عوارض به عوامل مختلفی، از جمله نوع تشنج، شدت و مدت زمان آن و وجود بیماری‌های زمینه‌ای بستگی دارد.
برخی از عوارض شایع تشنج عبارت‌اند از:
- آسیب‌های فیزیکی؛ مانند شکستگی استخوان یا آسیب‌های سر در اثر افتادن
- آسیب‌های عضلانی
- عوارض روانشناختی؛ مثل ترس و اضطراب، افسردگی یا مشکلات حافظه و تمرکز
- آسیب مغزی
- اختلالات یادگیری
علت تشنج چیست؟
اگر این سوال برای شما پیش آمده است که علت تشنج چیست، باید بگوییم تشنج، زمانی رخ می‌دهد که فعالیت الکتریکی مغز به‌طور ناگهانی و غیرطبیعی تغییر کند. این اختلال ممکن است منجر به طیف وسیعی از علائم، از جمله تکان‌های عضلانی، از دست‌دادن هوشیاری و تغییرات رفتاری شود. علت دقیق تشنج در بسیاری موارد مشخص نیست، اما برخی از عوامل شناخته‌شده عبارت‌اند از:
- صرع
- آسیب‌های مغزی
- اختلالات متابولیکی، مانند کاهش قند خون، افزایش سدیم خون یا اختلالات کبدی و کلیوی
- مصرف داروهایی، مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی و برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها
- مسمومیت با مواد مخدر، الکل، فلزات سنگین و برخی مواد شیمیایی
- کاهش اکسیژن‌رسانی به مغز در اثر بیماری‌های قلبی، مشکلات تنفسی یا خفگی
- اختلالات ژنتیکی
- تب بالا؛ به‌خصوص در کودکان
علت تشنج در کودکان
تشنج در کودکان می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از این دلایل، موقتی و برخی نیز دائمی هستند. شایع‌ترین علل تشنج در کودکان، غیر از مواردی که در بالا ذکر شد، عبارت‌اند از:
- تب بالا؛ خصوصا در نوزادان و کودکان خردسال
- عفونت‌های مغزی، مانند مننژیت و انسفالیت
- ضربه به سر
- تومورهای مغزی
- ناهنجاری‌های ساختاری مغز، مانند کیست یا بدشکلی‌های عروقی
عوامل زیر نیز خطر بروز تشنج در کودکان را افزایش می‌دهند:
- سابقه خانوادگی صرع
- کم‌وزن بودن هنگام تولد
- آسیب مغزی در دوران نوزادی یا کودکی
- اختلالات رشد عصبی، مانند اوتیسم یا فلج مغزی
خطرات تشنج در کودکان
تشنج در کودکان، اگرچه اغلب ترسناک است، اما معمولا زندگی بچه‌ها را تهدید نمی‌کند. با این حال، برخی خطرات و عوارض احتمالی وجود دارد که والدین باید از آنها آگاه باشند؛ از جمله:
- آسیب‌های فیزیکی: در طول تشنج، کودک ممکن است به دلیل تکان‌های شدید یا افتادن، دچار آسیب‌هایی، مانند شکستگی استخوان، کبودی یا آسیب‌های سر شود.
- انسداد راه‌های هوایی و خفگی؛ به‌خصوص در نوزادان
- آسیب به اندام‌های داخلی، مانند قلب یا مغز
- آسیب مغزی
- اختلالات یادگیری
- مشکلات اجتماعی
- خطرات ناشی از عوارض داروها، مانند خواب‌آلودگی، افزایش وزن یا مشکلات گوارشی
علت تشنج در جوانان
تشنج در جوانان دلایل مختلفی دارد. علاوه بر مواردی که پیشتر، به‌طور کلی، ذکر کردیم، برخی از شایع‌ترین علل تشنج جوانان عبارت‌اند از:
- آسیب‌های مغزی مثل ضربه به سر، تصادف، ضربه‌های ورزشی و سایر آسیب‌های مغزی
- عفونت‌های مغزی، مانند مننژیت و انسفالیت
- مصرف بیش‌ازحد مواد مخدر و الکل
- کمبود خواب
- استرس
- مصرف برخی داروها، مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی و برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها
علت استفراغ بعد از تشنج
استفراغ پس از تشنج یک پدیده رایج است و دلایل مختلفی دارد. هنگامی که فردی دچار تشنج میشود، فعالیت الکتریکی مغز به‌شدت تغییر می‌کند. این تغییرات می‌توانند بر قسمت‌هایی از مغز که مسئول کنترل تهوع و استفراغ هستند، تاثیر بگذارند. در نتیجه، بدن ممکن است با استفراغ به این تحریکات پاسخ دهد.
از جمله علل استفراغ بعد از تشنج عبارت‌اند از:
- تحریک مرکز استفراغ در مغز
- افزایش فشار داخل جمجمه
- آسیب به دستگاه گوارش
- آزاد شدن هورمون‌های استرس
بارداری و تشنج
تشنج در دوران بارداری یک وضعیت پیچیده و نگران‌کننده است که ممکن است هم برای مادر و هم برای جنین عوارضی به همراه داشته باشد. خوشبختانه با پیشرفت‌های پزشکی و مراقبت‌های ویژه، می‌توان این وضعیت را مدیریت کرد و خطر عوارض را کاهش داد.
علل تشنج در دوران بارداری عبارت‌اند از:
- مسمومیت بارداری (پره‌اکلامپسی): این وضعیت خطرناک با فشار خون بالا، پروتئین در ادرار و تورم همراه است و ممکن است منجر به تشنج شود.
- صرع پیش از بارداری: زنانی که قبل از بارداری به صرع مبتلا بوده‌اند، ممکن است در دوران بارداری نیز تشنج را تجربه کنند.
درمان تشنج چیست؟
درمان تشنج به عوامل مختلفی، از جمله نوع تشنج، شدت، سن بیمار و سایر بیماری‌های همراه بستگی دارد. هدف اصلی درمان، کنترل تشنج‌ها و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. روش‌های رایج درمان تشنج به شرح زیر است:
دارودرمانی
در روش دارودرمانی، داروهای ضد تشنج تجویز میشود که رایج‌ترین روش درمان نیز به شمار می‌آیند و با کاهش فعالیت الکتریکی بیش‌ازحد در مغز عمل می‌کنند. انتخاب دارو و دوز آن به نوع تشنج و پاسخ بیمار بستگی دارد. توجه داشته باشید که داروهای ضد تشنج ممکن است عوارض جانبی داشته باشند، بنابراین مصرف آنها حتما باید تحت نظر پزشک باشد.
جراحی
یکی از روش‌های درمان تشنج در موارد شدید، جراحی است که خود به روش‌های مختلفی تقسیم میشود.
- برداشتن بافت مغزی آسیب‌دیده: در برخی موارد، جراحی برای برداشتن بخشی از مغز انجام میشود که تشنج در آن رخ می‌دهد.
- تحریک عصبی: از روش‌هایی، مانند تحریک عصب واگ و کاشت الکترود در مغز می‌توان برای کنترل تشنج استفاده شوند.
- درمان‌های روانشناختی: درمان‌های روانشناختی، مانند مشاوره و روان‌درمانی به افراد مبتلا به صرع کمک می‌کنند تا با بیماری خود کنار بیایند و کیفیت زندگی خود را بهبود ببخشند.
در نظر داشته باشید که این اطلاعات صرفا جنبه اطلاع‌رسانی دارد و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی استفاده شود. بنابراین برای تشخیص و درمان دقیق، همیشه باید به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.
در برخورد با فردی که تشنج کرده، چه کاری نباید انجام داد؟
انجام برخی کارها در برخورد با فردی که تشنج کرده، خطرناک است و حتی سلامتی فرد را تهدید می‌کند. اقدامات ممنوعه هنگام تشنج چیست؟ برای کمک به فردی که تشنج کرده، از انجام کارهای زیر اجتناب کنید:
- فرد را تکان ندهید. این کار ممکن است باعث آسیب بیشتر به فرد شود.
- چیزی در دهان فرد نگذارید. این کار به دندان‌ها یا فک فرد آسیب می‌رساند و خطر خفگی را افزایش می‌دهد.
- بیمار را به‌زور بیدار نکنید. زیرا پس از مدتی، خودش به‌طور طبیعی از تشنج خارج میشود.
- تا زمانی که فرد به‌طور کامل هوشیاری خود را به دست نیاورده، او را تنها نگذارید.
- از بیمار نپرسید که چه اتفاقی افتاده است؛ زیرا تا زمانی که فرد به‌طور کامل هوشیاری خود را به دست نیاورد، پرسیدن سوال بی‌فایده است.
برخورد درست با فردی که تشنج کرده است
هنگام مواجهه با فردی که تشنج می‌کند، حفظ خونسردی و انجام اقدامات صحیح بسیار مهم است؛ اقداماتی مثل:
- محیط را امن کنید: اطراف فرد را از اشیای تیز و خطرناک خالی کنید تا بیمار آسیب نبیند.
- زمان را یادداشت کنید: مدت‌زمان تشنج را ثبت کنید تا به پزشک اطلاع دهید.
- سر فرد را به یک طرف بچرخانید: این کار به خارج‌شدن ترشحات دهانی کمک کرده و از خفگی جلوگیری می‌کند.
- تا پایان تشنج کنار فرد بمانید: پس از پایان تشنج، فرد را در وضعیت راحت قرار دهید و تا زمانی که به هوش بیاید، کنار او بمانید.
- با اورژانس تماس بگیرید: اگر تشنج بیش از 5 دقیقه طول کشید یا فرد پس از تشنج به هوش نیامد، یا اگر این اولین تشنج بیمار محسوب میشود، با اورژانس تماس بگیرید.
سخن پایانی
در این مطلب به شما توضیح دادیم که بیماری تشنج چیست. در واقع تشنج، توفانی در مغز است که می‌تواند زندگی افراد را تحت‌تاثیر قرار دهد. این اختلال با فعالیت الکتریکی نامنظم مغز همراه است و علائمی، مانند تکان‌های شدید، از دست‌دادن هوشیاری و تغییرات حسی را به همراه دارد. علل تشنج ممکن است شامل صدمات مغزی، عفونت‌ها، تومورها، اختلالات متابولیکی و ژنتیکی باشند. در ضمن، برخی عوامل محرک، مانند استرس، کم خوابی و برخی داروها نیز می‌توانند تشنج را تحریک کنند. بنابراین در صورت مشاهده هر گونه علائم گفته شده، سریعا به پزشک مغز و اعصاب مراجعه کنید تا بررسی‌های لازم انجام و روند درمان طی شود.
پست قبلی
پست بعدی
قوانین مربوط به رانندگی برای افراد مبتلا به تشنج در هر کشور متفاوت است، اما به‌طور معمول، افرادی که در طول یک دوره مشخص دچار تشنج شده‌اند، مجوز رانندگی آنها باطل میشود.
بله، افراد مبتلا به تشنج می‌توانند زندگی عادی داشته باشند، ازدواج کنند و بچه‌دار شوند. با این حال، بهتر است قبل از بارداری با پزشک مشورت کنند تا از عوارض احتمالی داروهای ضد تشنج بر روی جنین مطمئن شوند.
در برخی موارد، تشنج مکرر و طولانی‌مدت ممکن است بر هوش و حافظه تاثیر بگذارد، اما این موضوع به نوع تشنج، شدت و مدت‌زمان بیماری بستگی دارد.
دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید