دیستروفی عضلانی چیست؟ چه انواعی دارد

آیا تا به حال احساس کرده‌اید که عضلات‌تان به اندازه کافی قوی نیستند؟ تصور کنید که این احساس به‌تدریج بدتر شود و عضلات‌تان روزبه‌روز ضعیف‌تر شوند. این همان چیزی است که بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی تجربه می‌کنند. دیستروفی عضلانی به گروهی از بیماری‌های ژنتیکی می‌گویند که باعث ضعف تدریجی و تحلیل‌رفتن عضلات می‌شود. این بیماری‌ها انواع مختلف با علائم و شدت متفاوتی دارند. در این مطلب ابتدا به این می‌پردازیم که دیستروفی عضلانی چیست و سپس در مورد علائم آن، انواع این عارضه، علل بروز آن، عوارض ابتلا به آن و موارد دیگر صحبت خواهیم کرد.

بیماری دیستروفی عضلانی چیست؟

دیستروفی عضلانی، گروهی از بیماری‌های ژنتیکی است که باعث ضعف و تحلیل تدریجی عضلات می‌شود. این بیماری‌ها به دلیل نقص در ژن‌هایی رخ می‌دهند که پروتئین‌های ضروری برای عملکرد صحیح عضلات را تولید می‌کنند. در نتیجه، سلول‌های عضلانی، آسیب می‌بینند و به‌تدریج از بین می‌روند.

تصور کنید که عضلات ما مانند یک ساختمان هستند. پروتئین‌های خاصی، مانند آجر و سیمان عمل می‌کنند و به ساختار عضله استحکام می‌دهند. در دیستروفی عضلانی، به دلیل جهش ژنتیکی، این آجرها و سیمان‌ها به‌درستی ساخته نمی‌شوند و در نتیجه، ساختمان عضله دچار ضعف و تخریب می‌شود.

علائم دیستروفی عضلانی چیست؟

علائم این بیماری، بسته به نوع و شدت آن متفاوت است، در ادامه خواهیم گفت که رایج‌ترین علائم دیستروفی عضلانی چیست؟

• ضعف عضلانی
• مشکل در راه‌رفتن
• افتادگی پلک‌ها
• مشکل در بلع
• مشکلات تنفسی
• انحراف ستون فقرات یا اسکولیوز
• بزرگ‌شدن عضلات ساق پا
• خستگی مفرط

علائم دیستروفی عضلانی در کودکان نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تاخیر در رسیدن به مراحل رشد
• زمین‌خوردن‌های مکرر
• مشکل در بالا رفتن از پله‌ها
• راه‌رفتن روی پنجه پا

توجه داشته باشید که این موارد، تنها برخی از علائم دیستروفی عضلانی هستند و علائم هر فرد ممکن است متفاوت باشد. اگر شما یا یکی از عزیزانتان علائم مشابهی را تجربه می‌کنید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق داده شود.

انواع دیستروفی عضلانی

دیستروفی عضلانی به انواع مختلفی تقسیم می‌شود. هر نوع این عارضه، الگوی خاص خود را، از نظر علائم، شدت و سرعت پیشرفت دارد. در ادامه به برخی از مهم‌ترین انواع دیستروفی عضلانی می‌پردازیم.

دیستروفی عضلانی دوشن

دیستروفی عضلانی دوشن، شایع‌ترین و شدیدترین نوع بیماری‌های دیستروفی عضلانی است. این بیماری ژنتیکی، عمدتا پسران را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و باعث تحلیل تدریجی عضلات می‌شود.

این بیماری به دلیل جهش در ژن دیستروفین ایجاد می‌شود. پروتئین دیستروفین، نقش مهمی در محافظت از فیبرهای عضلانی دارد. در افراد مبتلا به  DMD، این پروتئین، به‌طور کامل یا جزئی وجود ندارد.

دیستروفی عضلانی بکر

این بیماری، شباهت زیادی به دیستروفی عضلانی دوشن دارد، اما شدت علائم و سرعت پیشرفت آن کمتر است.

مانند دیستروفی دوشن، علت اصلی دیستروفی عضلانی بکر نیز جهش در ژن دیستروفین است؛ با این تفاوت که در  بکر، جهش به گونه‌ای است که پروتئین دیستروفین، به‌طور کامل از بین نمی‌رود، بلکه به مقدار کم و با عملکرد ناقص تولید می‌شود.

بیماری دیستروفی میوتونیک

دیستروفی میوتونیک، یکی از انواع دیستروفی عضلانی است که با ضعف تدریجی عضلات و یک ویژگی خاص به نام میوتونی مشخص می‌شود. میوتونی به وضعیتی گفته می‌شود که در آن عضلات، پس از انقباض، به‌سختی شل می‌شوند و مدت‌زمان بیشتری برای بازگشت به حالت استراحت نیاز دارند.

علت اصلی دیستروفی میوتونیک، جهش در ژن‌های خاصی است که باعث تولید پروتئین‌های غیرطبیعی می‌شود. این پروتئین‌های غیرطبیعی در عملکرد صحیح سلول‌های عضلانی اختلال ایجاد می‌کنند.

دیستروفی چهره ای کتفی بازویی

دیستروفی چهره‌ای کتفی بازویی یا به اختصار FSHD، یک نوع دیستروفی عضلانی است که عمدتا بر عضلات صورت، شانه‌ها و بازوها تاثیر می‌گذارد.

FSHD  به دلیل یک نقص ژنتیکی ایجاد می‌شود. در این بیماری، بخشی از کروموزوم 4 حذف می‌شود که فعال‌شدن یک ژن خاص را در پی دارد. این ژن باعث تولید پروتئینی می‌شود که به عضلات آسیب می‌رساند و در نهایت منجر به تحلیل رفتن آن‌ها می‌شود.

دیستروفی مادرزادی

دیستروفی مادرزادی (Congenital Muscular Dystrophy - CMD)  گروهی از بیماری‌های ژنتیکی است که از بدو تولد یا در سال‌های اولیه زندگی، خود را نشان می‌دهند.

مانند سایر انواع دیستروفی عضلانی، CMD  نیز به دلیل جهش در ژن‌هایی ایجاد می‌شود که مسئول تولید پروتئین‌های ضروری برای عملکرد صحیح عضلات هستند. این جهش‌ها باعث اختلال در ساختار و عملکرد عضلات می‌شود و در نتیجه، ضعف و تحلیل آن‌ها را به دنبال دارد.

دیستروفی کمربند شانه ای-لگنی

دیستروفی عضلانی کمربند شانه ای-لگنی یا به اختصار LGMD، گروهی از بیماری‌های ژنتیکی است که باعث ضعف تدریجی و تحلیل‌رفتن عضلات، به‌ویژه در ناحیه شانه‌ها و لگن می‌شود.

LGMD  یک بیماری ژنتیکی است که به دلیل جهش در ژن‌های مختلف ایجاد می‌شود. این ژن‌ها مسئول تولید پروتئین‌هایی هستند که برای عملکرد صحیح عضلات ضروری هستند.

دیستروفی عضلانی حلق و حفره گوش

دیستروفی عضلانی حلق و حفره گوش یا OPMD، یک نوع نادر از بیماری‌های دیستروفی عضلانی است که عمدتا بر عضلات صورت، گردن و شانه‌ها تاثیر می‌گذارد. این بیماری، به‌تدریج باعث ضعف و تحلیل‌رفتن این عضلات می‌شود.

OPMD  یک بیماری ژنتیکی است که به دلیل جهش در ژن PABPN1 ایجاد می‌شود. این ژن، پروتئینی را تولید می‌کند که برای عملکرد صحیح عضلات ضروری است. جهش در این ژن باعث اختلال در عملکرد این پروتئین و در نتیجه ضعف و تحلیل‌رفتن عضلات می‌شود.

دیستروفی عضلانی دیستال

دیستروفی عضلانی دیستال گروهی از بیماری‌های ژنتیکی هستند که به تدریج باعث ضعف و تحلیل‌رفتن عضلات، به‌ویژه در قسمت‌های دورتر از تنه بدن، مانند دست‌ها، پاها، بازوها و ساق پاها می‌شوند. برخلاف بسیاری از انواع دیگر دیستروفی عضلانی که عضلات بزرگ‌تر را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند، دیستروفی دیستال بر عضلات کوچک‌تر تاثیر می‌گذارد.

دیستروفی دیستال نیز به دلیل جهش در ژن‌هایی ایجاد می‌شود که مسئول تولید پروتئین‌های ضروری برای عملکرد صحیح عضلات هستند.

بیماری دیستروفی emery-dreifuss

دیستروفی عضلانی امری-دریفوس، یک بیماری ژنتیکی نادر است که عمدتا بر عضلات اسکلتی و قلب تاثیر می‌گذارد. این بیماری به‌تدریج پیشرفت می‌کند و باعث ضعف عضلانی، انقباضات مفصلی و مشکلات قلبی می‌شود. شایع‌ترین نوع EDMD به‌صورت وابسته به کروموزوم X به ارث می‌رسد.

دیستروفی چشمی

دیستروفی چشمی، گروهی از بیماری‌های ارثی هستند که به‌تدریج باعث تحلیل‌رفتن سلول‌های شبکیه و سایر ساختارهای چشم می‌شوند. این بیماری‌ها معمولا از کودکی شروع شده و با گذشت زمان بدتر می‌شوند.

دیستروفی چشمی به دلیل جهش در ژن‌های مختلفی ایجاد می‌شود که مسئول تولید پروتئین‌های ضروری برای عملکرد صحیح چشم هستند. این جهش‌ها باعث اختلال در عملکرد سلول‌های چشم و در نتیجه تحلیل‌رفتن آن‌ها می‌شود.

دیستروفی فاسیواسکاپولوهومرال

دیستروفی فاسیواسکاپولوهومرال یا به اختصار FSHD، یک بیماری ژنتیکی است که باعث ضعف تدریجی عضلات صورت، شانه‌ها، کتف‌ها و بازوها می‌شود. جهش در ژن DUX4 اصلی‌ترین علت این بیماری است. این ژن به‌طور معمول خاموش است، اما در افراد مبتلا به FSHD فعال شده و باعث تولید پروتئینی می‌شود که به سلول‌های عضلانی آسیب می‌رساند.

علل دیستروفی عضلانی چیست

زمانی‌که افراد مشکوک به ابتلای این عارضه می‌شوند، به دنبال علل ابتلا به آن می‌گردند. در پاسخ به این سوال که علت اصلی ابتلا به دیستروفی عضلانی چیست؟ باید بگوییم که، جهش ژنتیکی اصلی‌ترین ابتلا به این عارضه است؛ جهش در ژن‌هایی که مسئول تولید پروتئین‌های ضروری برای ساخت و ترمیم عضلات هستند. این جهش‌ها معمولا از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند، اما در برخی موارد ممکن است جهش جدیدی در طول تشکیل جنین ایجاد شود.

یکی از مهم‌ترین پروتئین‌های عضله، دیستروفین است. این پروتئین، مانند یک محافظ برای عضلات عمل می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا در برابر آسیب‌های روزانه مقاوم باشند.

در بسیاری از انواع دیستروفی عضلانی، جهش ژنتیکی باعث تولید دیستروفین ناقص یا عدم تولید آن شده و این امر باعث ضعف و آسیب تدریجی عضلات می‌شود.

عوارض دیستروفی های عضلانی

زمانی که فرد درگیر بیماری دیستروفی عضلانی، می‌شود، اغلب با عوارض متعددی مواجه می‌شود که که بسته به نوع دیستروفی، شدت بیماری و سن بیمار متفاوت است. در ادامه این بخش بررسی کرده‌ایم که عوارض کلی دیستروفی عضلانی چیست؟

• ضعف عضلانی پیش‌رونده: این مورد، اصلی‌ترین و بارزترین عارضه دیستروفی‌های عضلانی است. ضعف عضلانی معمولا از عضلات کوچک‌تر شروع می‌شود و به تدریج به عضلات بزرگ‌تر گسترش می‌یابد.
• مشکلات حرکتی: ضعف عضلانی منجر به مشکلاتی در راه‌رفتن، دویدن، بالا رفتن از پله‌ها و انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود.
• تغییرات در ظاهر فیزیکی: عضلات آسیب‌دیده، کوچک‌تر و ضعیف‌تر می‌شوند و ممکن است تغییراتی در شکل اندام‌ها ایجاد شود.
• انقباضات مفصلی: سفتی و انقباض مفاصل به دلیل ضعف عضلانی و عدم استفاده از عضلات رخ می‌دهد.
• مشکلات قلبی: بسیاری از انواع دیستروفی عضلانی با مشکلات قلبی همراه هستند که می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
• مشکلات تنفسی: ضعف عضلات تنفسی، منجر به مشکلات تنفسی و نیاز به دستگاه تنفس مصنوعی می‌شود.
• مشکلات بلع: ضعف عضلات گلو و مری باعث مشکل در بلع و خطر آسپیراسیون یا خفگی شود.
• اسکولیوز: انحنای غیر طبیعی ستون فقرات که در اثر ضعف عضلات رخ می‌دهد.
• مشکلات روده‌ای و مثانه: ضعف عضلات این نواحی می‌تواند منجر به یبوست و بی‌اختیاری ادرار شود.

تشخیص دیستروفی عضلانی چگونه است؟

تشخیص دیستروفی عضلانی به مجموعه ای از آزمایش‌ها و بررسی‌های بالینی نیاز دارد. این بیماری‌ها، به دلیل تنوع و شدت متفاوت، روش‌های تشخیصی مختلفی را می‌طلبند. پزشک در معاینه فیزیکی، با بررسی قدرت عضلانی، انقباضات مفصلی و نحوه راه‌رفتن بیمار به وجود بیماری مشکوک می‌شود. در ادامه به برخی از مهم‌ترین آزمایش‌ها به صورت خلاصه اشاره می‌کنیم.

1. نوار عصب و عضله (الکترومیوگرافی یا  EMG): این آزمایش، فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب را اندازه‌گیری می‌کند. نتایج غیر طبیعی در تست نوار عصب و عضله می‌تواند نشان‌دهنده وجود آسیب عضلانی یا عصبی باشد.
2. آزمایش‌های ژنتیکی: این آزمایش‌ها برای شناسایی جهش‌های ژنی که باعث دیستروفی عضلانی می‌شوند، انجام می‌شود. با شناسایی جهش ژنی، می‌توان نوع دیستروفی عضلانی را با دقت بیشتری تشخیص داد.
3. آزمایش‌های آنزیم: برخی از انواع دیستروفی عضلانی با افزایش سطح آنزیم‌های خاصی در خون همراه هستند. اندازه‌گیری سطح این آنزیم‌ها به تشخیص بیماری کمک می‌کند.
4. آزمایش‌های مربوط به قلب: بسیاری از انواع دیستروفی عضلانی با مشکلات قلبی همراه هستند. بنابراین آزمایش‌هایی، مانند اکوکاردیوگرافی برای بررسی عملکرد قلب انجام می‌شود.
5. نمونه‌برداری از عضله (بیوپسی عضله): در این روش، نمونه کوچکی از بافت عضله برداشته شده و زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. این آزمایش به تشخیص نوع دیستروفی عضلانی و ارزیابی شدت آسیب عضلانی کمک می‌کند.
6. تست‌های پایش ریه: ضعف عضلات تنفسی، یکی از عوارض دیستروفی عضلانی است. تست‌هایی، مانند اسپیرومتری برای ارزیابی عملکرد ریه‌ها انجام می‌شود.
7. تصویربرداری: ام‌آرآی (MRI) و سی‌تی‌اسکن برای بررسی ساختار عضلات، مفاصل و ستون فقرات استفاده می‌شود.
8. سایر آزمایش‌ها: بسته به نوع دیستروفی عضلانی و علائم بیمار، ممکن است آزمایش‌های دیگری نیز انجام شود؛ مانند:
   • آزمایش خون کامل برای بررسی وجود عفونت یا سایر مشکلات
   • آزمایش ادرار برای بررسی عملکرد کلیه‌ها
   • تست‌های عملکرد کبد برای بررسی سلامت کبد

تشخیص زودهنگام دیستروفی عضلانی بسیار مهم است؛ زیرا به شروع درمان‌های حمایتی و جلوگیری از پیشرفت عوارض کمک می‌کند.

درمان دیستروفی عضلانی

متاسفانه تاکنون درمانی قطعی برای دیستروفی عضلانی وجود ندارد. با این حال، روش‌های درمانی مختلفی برای مدیریت علائم، بهبود کیفیت زندگی و کند کردن پیشرفت بیماری مطرح شده است.

دارودرمانی

دارودرمانی، یکی از درمان‌های مهم در مدیریت دیستروفی عضلانی است؛ اما به‌تنهایی نمی‌تواند بیماری را درمان کند. هدف اصلی دارودرمانی در این بیماری‌ها، کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی و کند کردن پیشرفت بیماری است.

انواع داروهای مورد استفاده در دیستروفی عضلانی عبارت‌اند از:

• کورتیکواستروئیدها: رایج‌ترین دارو برای درمان دیستروفی دوشن، کورتیزون است. این دارو به افزایش قدرت عضلانی و به تاخیر انداختن نیاز به ویلچر کمک می‌کند. با این حال، کورتیکواستروئیدها عوارض جانبی، مانند افزایش وزن، پوکی استخوان و ضعف سیستم ایمنی دارند.
• داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی: این داروها می‌توانند به کاهش التهاب در عضلات کمک کنند و در برخی از انواع دیستروفی عضلانی استفاده می‌شوند.
• داروهای قلبی: برای درمان مشکلات قلبی که در بسیاری از انواع دیستروفی عضلانی رخ می‌دهد، از داروهای قلبی استفاده می‌شود
• داروهای مسکن: برای کنترل درد ناشی از ضعف عضلانی و اسپاسم به کار می‌رود.
• داروهای ضد تشنج: در برخی موارد برای کنترل اسپاسم عضلانی استفاده می‌شود.

تحقیقات در زمینه دیستروفی عضلانی، به‌سرعت در حال پیشرفت است و داروهای جدید و امیدوارکننده‌تری در مراحل مختلف آزمایش بالینی قرار دارند. برخی از این داروها عبارت‌اند از:

• داروهای ژن‌درمانی: این داروها با جایگزینی ژن معیوب، به تولید پروتئین‌های ضروری برای عملکرد عضلات کمک می‌کنند.
• داروهای اصلاح‌کننده: این داروها با اصلاح فرآیند تولید پروتئین، به بهبود عملکرد عضلات کمک می‌کنند.
• داروهای مهارکننده پروتئاز: این داروها با جلوگیری از تجزیه پروتئین‌های عضلانی، به حفظ توده عضلانی کمک می‌کنند.

جراحی

جراحی، به‌عنوان یک روش درمانی تکمیلی در مدیریت دیستروفی عضلانی، نقش مهمی ایفا می‌کند. با این حال، جراحی نیز به‌تنهایی قادر به درمان این بیماری نیست و معمولا برای مدیریت عوارض و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده می‌شود.

انواع جراحی در دیستروفی عضلانی عبارت‌اند از:

• جراحی ستون فقرات؛ برای اصلاح انحرافات ستون فقرات و تثبیت آن
• جراحی مفصل؛ برای رفع مشکلات مفصلی، مانند دررفتگی شانه یا لگن
• جراحی ارتوپدی؛ برای اصلاح ناهنجاری‌های اسکلتی-عضلانی
• جراحی قلب؛ برای درمان مشکلات قلبی مرتبط با دیستروفی عضلانی

از مزایای جراحی برای دیستروفی عضلانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• بهبود عملکرد فیزیکی: جراحی می‌تواند به بهبود عملکرد فیزیکی و افزایش استقلال بیمار کمک کند.
• کاهش درد: جراحی، درد ناشی از انحرافات ستون فقرات یا مشکلات مفصلی را کاهش می‌دهد.
• بهبود کیفیت زندگی: با رفع مشکلات فیزیکی، کیفیت زندگی بیمار بهبود می‌یابد.

فیزیوتراپی و کار درمانی

فیزیوتراپی و کاردرمانی، دو روش درمانی بسیار مهم در مدیریت دیستروفی عضلانی محسوب می‌شوند. این روش‌ها به‌عنوان مکمل دارودرمانی و در برخی موارد، جراحی، به بهبود کیفیت زندگی بیماران و کند کردن پیشرفت بیماری کمک می‌کنند.

هدف اصلی فیزیوتراپی در دیستروفی عضلانی، حفظ حداکثر عملکرد فیزیکی، افزایش قدرت عضلانی باقی‌مانده، بهبود دامنه حرکتی مفاصل و جلوگیری از سفتی و انقباض عضلانی است. فیزیوتراپیست‌ها با استفاده از تمرینات خاص، کشش‌ها و تکنیک‌های تحریک عصبی عضلانی به بیماران کمک می‌کنند.

آیا امکان پیشگیری از بیماری muscular-dystrophy وجود دارد؟

متاسفانه در حال حاضر هیچ روش قطعی برای پیشگیری از دیستروفی عضلانی وجود ندارد. زیرا دلیل اصلی این بیماری، جهش در ژن‌ها است که اغلب به‌صورت ارثی منتقل می‌شود. با این حال، برخی اقدامات می‌توانند به‌طور غیر مستقیم در مدیریت و کاهش پیشرفت بیماری موثر باشند؛ از جمله:

• تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام دیستروفی عضلانی به شروع درمان‌های مناسب و به تعویق‌انداختن پیشرفت بیماری کمک می‌کند.
• مشاوره ژنتیکی: برای خانواده‌هایی که سابقه دیستروفی عضلانی دارند، مشاوره ژنتیکی می‌تواند به تشخیص زودهنگام بیماری در نسل‌های بعدی و برنامه‌ریزی برای آینده کمک کند.

دانشمندان در سراسر جهان به دنبال یافتن درمان‌های جدید و راه‌های پیشگیری از دیستروفی عضلانی هستند. بنابراین در آینده ممکن است با پیشرفت‌های علمی، روش‌های جدیدی برای پیشگیری از این بیماری کشف شود.

نکات مهم هنگام مراقبت از بیمار

مراقبت از بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی نیازمند توجه به جنبه‌های مختلفی، از جمله تغذیه، ورزش، حمایت عاطفی و مراقبت‌های پزشکی است. در ادامه به برخی از مهم‌ترین نکات اشاره می‌کنیم.

• تغذیه: تغذیه متعادل و سرشار از پروتئین، ویتامین‌ها و مواد معدنی برای حفظ توده عضلانی و تقویت سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است. به دلیل افزایش نیاز انرژی، ممکن است به افزایش کالری دریافتی نیاز داشته باشید. با پیشرفت بیماری، جویدن و بلع غذا دشوار می‌شود. بنابراین توصیه می‌کنیم که غذاهای نرم با هضم راحت بخورید. برای تنظیم یک برنامه غذایی مناسب و متناسب با نیازهای بیمار، مشاوره با متخصص تغذیه ضروری خواهد بود.
• ورزش: فیزیوتراپی، نقش بسیار مهمی در حفظ عملکرد عضلات، افزایش دامنه حرکتی مفاصل و بهبود تعادل دارد. انجام تمرینات ملایم و مناسب با توانایی بیمار می‌تواند به تقویت عضلات و افزایش استقامت کمک کند. در ضمن، حتما باید از انجام فعالیت‌های سنگین و خسته‌کننده، که به عضلات آسیب می‌رساند، خودداری کنید.
• حمایت عاطفی: ایجاد محیطی صمیمانه و حمایت‌گر، توسط اطرافیان، به بیمار کمک می‌کند تا با بیماری خود کنار بیاید. برقراری ارتباط موثر با بیمار و گوش‌دادن به احساسات و نگرانی‌های او نیز امری بسیار مهم است. زیرا حمایت خانواده و دوستان به بیمار قدرت و انگیزه می‌دهد. در صورت نیاز، مشاوره روانشناسی را توصیه می‌کنیم. زیرا به بیمار و خانواده او، در کنار آمدن با بیماری کمک می‌کند.
• مراقبت‌های پزشکی: انجام ویزیت‌های منظم پزشک برای پیگیری وضعیت بیمار و تشخیص زودهنگام عوارض بیماری بسیار مهم است. مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک را به‌هیچ‌وجه نباید فراموش کنید. زیرا این داروها نقش مهمی در کنترل علائم بیماری ایفا می‌کنند. در برخی موارد نیز ممکن است جراحی برای اصلاح انحرافات ستون فقرات یا رفع مشکلات مفصلی لازم باشد که این امر بنا به تجویز و صلاح‌دید پزشک معالج انجام می‌شود. استفاده از وسایل کمکی، مانند واکر، عصا و صندلی چرخ‌دار نیز به بیمار در انجام فعالیت‌های روزمره کمک می‌کند.

نکات دیگر در زمینه مراقبت از بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی عبارت‌اند از:

• آموزش بیمار و خانواده در مورد بیماری، روش‌های مراقبت و مدیریت بیماری
• پیشگیری از عفونت؛ به دلیل ضعف سیستم ایمنی، بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی بیشتر در معرض عفونت قرار دارند. بنابراین رعایت بهداشت فردی و پیشگیری از عفونت بسیار مهم است
• توجه به مشکلات تنفسی؛ با پیشرفت بیماری، ممکن است مشکلات تنفسی ایجاد شود. بنابراین نظارت بر عملکرد تنفسی و انجام تمرینات تنفسی را جدی بگیرید

سخن پایانی

در این مطلب بررسی کردیم که دیستروفی عضلانی چیست. در واقع توضیح دادیم بیماری‌ای است که با وجود چالش‌ها، امید به بهبود را با خود به همراه دارد. تحقیقات گسترده‌ای در زمینه درمان‌های جدید، مانند ژن‌درمانی و سلول‌های بنیادی در حال انجام است. با افزایش آگاهی عمومی و حمایت از بیماران، می‌توانیم به آینده‌ای امیدوار باشیم که در آن زندگی با دیستروفی عضلانی آسان‌تر و با کیفیت‌تر شود. هر قدمی که برای حمایت از بیماران برداریم، گامی در جهت بهبود کیفیت زندگی آن‌ها است.