اختلال پانیک چیست و چگونه درمان می شود؟

حمله پانیک چیست؟ حمله پانیک یا پانیک اتک (Panic attack) باعث ایجاد احساسات ناگهانی و موقتی ترس و واکنش‌های فیزیکی شدید در پاسخ به موقعیت‌های عادی می‌شود. هنگامی که دچار این مشکل می‌شوید، احتمالا زیاد عرق کنید، در تنفس مشکل داشته باشید و حتی احساس کنید دچار حمله قلبی شده‌اید. پس باید این حمله را جدی گرفت و نسبت به آن اطلاعات خوبی داشت.

در این مقاله از مجله پزشکی تهران آر تی ام اس قصد داریم بیشتر به اختلال پانیک بپردازیم. در ادامه علائم، علل، انواع، عوارض، روش‌های پیشگیری و انواع روش درمان آن بررسی شده است. اگر قصد دارید اطلاعات کاملی در مورد این اختلال به‌دست آورید، حتما تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

پانیک اتک چیست؟

پنیک یعنی چه؟ حمله پانیک یک دوره شدید ترس ناگهانی است و زمانی رخ می‌دهد که هیچ تهدید یا خطر واقعی وجود ندارد. در برخی موارد، علائم پانیک اتک با حمله قلبی اشتباه گرفته می‌شود. هر فردی ممکن است در طول زندگی خود یک پانیک اتک یا حملات پانیک متعدد داشته باشد. در صورت درمان نشدن، حملات مکرر و ترس از تجربه آن‌ها، باعث دوری افراد دیگر یا حتی مکان‌های عمومی خواهد شد. این ممکن است نشانه این باشد که شما دچار اختلال پنیک شده‌اید.

مطالعه بیشتر: انواع بیماری های اعصاب و روان

علائم پانیک چیست؟

پانیک باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک می‌شود. این حملات منجر به برانگیختگی فیزیولوژیک می‌شود که هنگام مواجهه با خطر، تجربه می‌کنید. پانیک اتک می‌تواند به‌طور ناگهانی و بدون هیچ‌گونه علائمی رخ دهد. علائم این مشکل به تدریج ظاهر می‌شود و پس از حدود ده دقیقه به اوج خود می‌رسد. علائم پانیک می‌تواند شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشند:

• درد در قفسه سینه؛
• هجوم ناگهانی حس ترس و اضطراب؛
• مشکل در بلع؛
• سرگیجه؛
• اختلال تنفسی؛
• تنگی نفس؛
• تنفس سریع و غیرطبیعی؛
• افزایش ضربان قلب؛
• احساس ضعف؛
• گرگرفتگی؛
• لرزش؛
• لرز یا احساس گرما؛
• تعریق شدید؛
• حالت تهوع؛
• دل درد؛
• بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن؛
• ترس از مرگ؛

پنیک معمولا 5 تا 20 دقیقه طول می‌کشد؛ اما برخی از افراد، حملاتی را تا یک ساعت گزارش کرده‌اند. حملات این بیماری، تهدیدکننده زندگی نیستند؛ اما علائم آن‌ها می‌تواند شبیه علائم حمله قلبی باشد. اگر علائم این حملات را تجربه کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

اختلال پانیک چرا و چگونه ایجاد می شود؟

علل حمله پانیک اغلب ناشناخته است؛ چراکه برخی از افراد آن را تجربه می‌کنند یا به اختلال پانیک مبتلا می‌شوند. مغز و سیستم عصبی هر فرد، نقش کلیدی در نحوه درک و مدیریت ترس و اضطراب دارد. محققان معتقد هستند که اختلال عملکرد آمیگدال بخشی از مغز که ترس و سایر احساسات را پردازش می کند، احتمالا دلیل این شرایط باشد. آن‌ها همچنین تصور می‌کنند، عدم تعادل شیمیایی در اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA)، کورتیزول و سروتونین می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. اگر موارد زیر را داشته باشید، احتمال بروز حمله، بیشتر خواهد بود:

• سابقه خانوادگی: اختلالات اضطرابی، از جمله اختلال هراس، اغلب در خانواده‌ها دیده می‌شود. در صورتی که اقوام درجه یک (والدین، فرزندان، خواهر و برادر)، دچار این عارضه باشند، به احتمال 40 درصد ممکن است شما هم مبتلا شوید.  
• سلامت روان: در صورتی که فردی مبتلا به بیماری‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالاتی که سلامت روان او را دچار مشکل کرده است باشد، احتمال ابتلا به حملات بیشتر است.
• تجارب نامطلوب دوران کودکی(ACE): ACEها تجربیات منفی هستند که بین 1 تا 17 سالگی اتفاق می‌افتد. این تجربیات معمولا رویدادهای مخرب هستند. ACEها می‌توانند منجر به ایجاد حملات پانیک و اختلال پانیک شوند.

شاید بپرسید که چه مسئله‌ای باعث بروز این حملات می‌شود؟ در بیشتر موارد هیچ تحریک‌کننده‌ای این حملات را ایجاد نمی‌کند، ولی زمانی که یک فرد به فوبیا مبتلاست، ممکن است براثر موارد تحریک‌کننده فوبیا، دچار حمله عصبی پانیک شود.  به‌عنوان مثال، فردی که مبتلا به تریپانوفوبیا (ترس شدید از آمپول) است، احتمالا در صورت نیاز به خون‌گیری برای آزمایش پزشکی دچار پانیک اتک شود. برای برخی افراد، ترس از داشتن یک پانیک اتک، اغلب برای شروع آن کافی است. با این حال بد نیست بدانید که از علائم تشخیص پانیک، نبود عامل تحریک‌کننده شناخته شده است.

انواع حمله پانیک یا حملات عصبی

حملات پانیک نه تنها از نظر شدت و مدت متفاوت هستند؛ بلکه می‌توانند بر اساس علت هم متفاوت باشند. براین اساس انواع حملات پانیک به چند مورد زیر تقسیم می‌شوند:

اختلال هراس خاص (Specific phobias)

اختلال هراس خاص، ترس شدید و غیرمنطقی از اشیا یا موقعیت‌هایی است که خطر واقعی کمی دارند؛ اما اضطراب فرد را برمی‌انگیزند. برخلاف اضطراب کوتاهی که احتمالا هنگام سخنرانی یا امتحان احساس کنید، این اختلال خاص طولانی مدت است. این اختلال واکنش‌های شدید فیزیکی و روانی ایجاد می‌کند و می‌تواند بر توانایی و عملکرد طبیعی فرد در محل کار، مدرسه یا اجتماع تأثیر بگذارد. دسته‌بندی‌های رایج از اختلال هراس خاص عبارتند از ترس از:

• موقعیت‌هایی مانند هواپیما، فضاهای بسته یا رفتن به مدرسه؛
• طبیعت، مانند رعد و برق یا ارتفاعات؛
• حشرات و حیوانات مانند عنکبوت یا سگ؛
• خون، تزریق یا جراحت، مانند آمپول، تصادف یا کارهای پزشکی؛
• سایر موارد، مانند خفگی، استفراغ، صداهای بلند.

اگرچه این اختلال از نظر افراد دیگر احمقانه به‌نظر می‌رسد؛ اما می‌تواند برای افرادی که به آن دچار هستند، ویرانگر باشد و مشکلاتی را ایجاد کند که بر بسیاری از جنبه‌های زندگی تاثیر بگذارد.

• انزوای اجتماعی: دوری از مکان‌ها و چیزهایی که از آن‌ها می‌ترسید، می‌تواند باعث مشکلات تحصیلی، حرفه‌ای و روابط شود. کودکان مبتلا به این اختلال در معرض خطر مشکلات تحصیلی و تنهایی قرار دارند و در صورتی که رفتار آن‌ها تفاوت قابل‌توجهی با هم‌سن‌ و سالان خودشان داشته باشد، احتمالا در مهارت‌های اجتماعی دچار مشکل شوند.
• اختلالات خلقی: بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، افسردگی و سایر اختلالات اضطرابی دارند.
• سوء مصرف مواد: استرس ناشی از اختلال هراس خاص، احتمالا منجر به سوء مصرف مواد مخدر یا الکل شود.
• خودکشی کردن: برخی از افراد با این نوع اختلال پنیک، ممکن است در معرض خطر خودکشی باشند.

اختلال هراس اجتماعی (Social Anxiety Disorder)

در اختلال هراس اجتماعی که فوبیای اجتماعی هم نامیده می‌شود، تعامل‌های روزمره باعث اضطراب و خجالت‌زدگی قابل‌توجهی می‌شود؛ چراکه فرد می‌ترسد، مورد بررسی دقیق یا قضاوت منفی دیگران قرار بگیرید. در این اختلال، ترس و اضطراب منجر به طفره‌رفتن می‌شود که می‌تواند زندگی شخص را مختل کند. همچنین استرس شدید روی روابط، برنامه روزانه، کار، مدرسه یا سایر فعالیت‌ها تاثیرگذار باشد.
اگر فردی خصوصا کودکان، دچار کمرویی است یا در موقعیت‌هایی احساس ناراحتی و خجالت می‌کند، نباید گفت که مبتلا به اختلال هراس اجتماعی است. راحت بودن در موقعیت‌های اجتماعی بسته به ویژگی‌های شخصیتی و تجربیات زندگی متفاوت است. برخی افراد به‌طور طبیعی محتاط و برخی دیگر برون‌گرا هستند. این نوع اختلال پنیک مانند بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، ناشی از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی است. علل احتمالی این اختلال عبارتند از:

• صفات ارثی: اختلالات اضطرابی معمولا در خانواده‌ها ایجاد می‌شود.
• ساختار مغز: بخشی در مغز به نام آمیگدال وجود دارد که در کنترل پاسخ ترس نقش دارد. کسی که مبتلا به آمیگدال بیش‌فعال است، ممکن است واکنش ترس شدید را نشان دهند که این عامل باعث می‌شود در او اضطراب زیادی ایجاد شود؛ آن هم در مواقعی که در اجتماع قرار می‌گیرد.
• محیط: برخی افراد پس از یک موقعیت اجتماعی ناخوشایند یا شرم‌آور دچار اضطراب قابل‌توجهی می‌شوند. همچنین، بین اختلال اضطراب اجتماعی و والدینی که رفتار اضطرابی را در موقعیت‌های اجتماعی انجام می‌دهند یا از فرزند خودشان بیش‌از حد محافظت می‌کنند، ارتباط وجود دارد.

هراس از مکان‌های شلوغ یا آگورافوبیا  (Agoraphobia)

آگورافوبیا نوعی اختلال اضطرابی است. هراس از مکان‌های شلوغ شامل ترس و دوری از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی است که باعث وحشت و احساس به تله افتادن، درماندگی یا خجالت شود. برای مثال، ممکن است از استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، قرار گرفتن در فضاهای باز یا بسته، ایستادن در صف یا قرار گرفتن در میان جمعیت بترسید.
دلیل این اضطراب این است که اگر اضطراب بسیار زیاد شود، راه آسانی برای فرار یا کمک گرفتن وجود ندارد. همچنین احتمالا فرد به‌دلیل ترس‌هایی مانند گم‌شدن، افتادن یا اسهال و ناتوانی در دستشویی از موقعیت‌ها دوری کند. اکثر افرادی که آگورافوبیا دارند پس از یک یا چند حمله پانیک به آن مبتلا می‌شوند که باعث نگرانی آن‌ها در مورد حمله دیگری می‌شود. علائم آگورافوبیا معمولی شامل ترس از:

• ترک‌ خانه به‌صورت تنها؛
• شلوغی یا انتظار در صف؛
• فضاهای بسته مانند سینما یا آسانسور؛
• فضاهای باز مانند پارکینگ‌ها، پل‌ها یا مراکز خرید؛
• استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مانند اتوبوس، هواپیما یا قطار.

این موقعیت‌ها باعث ایجاد اضطراب می‌شوند؛ چراکه فرد می‌ترسد که در صورت احساس ترس، نتواند فرار یا کمکی پیدا کند. همچنین دارای سایر علائم ناتوان‌کننده یا حجالت‌آوار مانند سرگیجه، غش، افتادن یا اسهال شود.

آگورافوبیا می‌تواند فعالیت‌های زندگی را تا حد زیادی محدود کند. اگر این اختلال شدید باشد، احتمالا حتی نتوانید خانه خود را ترک کنید. برخی از افراد بدون درمان برای سال‌ها خانه‌نشین می‌شوند. اگر این اتفاق برای شما بیفتد، ممکن است نتوانید با خانواده و دوستانتان ملاقات کنید، به مدرسه یا محل کار بروید، کارهای روزمره را انجام دهید یا در سایر فعالیت‌های معمول روزانه شرکت کنید. حتی به کمک دیگران وابسته باشید. آگورافوبیا می‌تواند منجر به عوارض زیر شود:

• افسردگی؛
• سوء مصرف الکل یا مواد مخدر؛
• افکار و عمل خودکشی.

ترس از تنهایی و تنها ماندن  (autophobia and monophobia)

اتوفوبیا یا مونوفوبیا به ترس از تنها ماندن یا تنهایی گفته می‌شود. افراد مبتلا به این مشکل حتی در صورت تنها ماندن در یک مکان امن و آرام مانند خانه، به اضطراب شدید دچار می‌شوند. افراد مبتلا به اتوفوبیا احساس می‌کنند که برای احساس امنیت به شخص دیگری یا افراد دیگری در اطراف خود نیاز دارند. حتی زمانی که فرد مبتلا به اتوفوبیا از نظر جسمی هم در امان است، احتمالا با ترس از موارد زیر زندگی کند:

• سارقان؛
• غریبه‌ها؛
• یک مشکل پزشکی ناگهانی؛
• شنیدن صداهایی که توضیحی برای آن‌ها نیست یا ناگهانی ایجاد می‌شوند.

اتوفوبیا زمانی در فرد بروز می‌کند که او از تنها ماندن می‌ترسد. اگرچه خطر واقعی تنها بودن برای فرد وجود نداشته باشد؛ اما همچنان قادر به کنترل علائم خود نخواهد بود. هنگامی‌که فرد در موقعیت تنها قرار بگیرد، علائم این اختلال را بروز می‌دهد. علائم اتوفوبیا عبارتند از:

• به‌صورت وسواسی نگران تنهایی است.
• تجربه ترس از اتفاقات در هنگام تنهایی را دارد.
• احساس جدا شدن از بدن در زمان تنهایی را دارد.
• احساس لرزش، تعریق، درد قفسه سینه، سرگیجه، تپش قلب و حالت تهوع زمانی که تنها است یا در شرایطی که به زودی تنها می‌شود.
• احساس وحشت شدید در هنگام تنهایی دارد.
• میل شدید به فرار در زمانی که تنها است.
• اضطراب ناشی از پیش‌بینی تنهایی دارد.

مانند بسیاری از فوبیاها، علل اتوفوبیا به خوبی شناخته نشده است. برخی از علل احتمالی عبارت‌اند از:

• تنها بودن در طول یک اتفاق؛
• احساس رهاشدن در کودکی به‌دلیل تجربه‌ای مانند طلاق والدین یا مرگ در خانواده؛
• سایر تجربیات سختی‌ها و ناملایمات در دوران کودکی؛
• اعضای خانواده با فوبیای مشابه یا متفاوت.

همچنین اتوفوبیا نشانه‌ای از اختلالات مختلف مانند اضطراب یا حتی اختلالات شخصیتی مانند اختلال شخصیت مرزی یا وابسته باشد.

حمله پانیک در خواب

حمله پانیک شبانه (شب) می‌تواند بدون هیچ محرک آشکاری رخ دهد و فرد را از خواب بیدار کند. این حمله مانند پانیک اتک در طول روز با علائمی نظیر عرق کردن، ضربان قلب سریع، لرزش، تنگی نفس، تنفس سریع، گرگرفتگی یا لرز و احساس عذاب قریب‌الوقوع همراه است. این علائم و نشانه‌های هشداردهنده می‌توانند شبیه علائم حمله قلبی یا یک بیماری جدی پزشکی باشد که موجب بروز اختلال خواب می شود و می تواند یکی از دلایل آن باشد. به طور کلی روش های زیادی برای کنترل و درمان این اختلال وجود دارد یکی از این روش ها درمان اختلال خواب با rtms است.

حملات پانیک در فرد احساس ناخوشایندی ایجاد می‌کند، اما این حملات خیلی خطرناک نیستند و زمانی که در شب رخ می‌دهد، چند دقیقه بیشتر طول نخواهد کشید، ولی کمی زمان نیاز است تا از بین برود؛ پس از اتمام حمله، فرد دوباره می‌تواند بخوابد. افرادی که حمله پانیک شبانه دارند، احتمالا در طول روز هم دچار این مشکل شوند.

علل حمله پانیک شبانه مشخص نیست. شاید عوامل زمینه‌ای مانند ژنتیک، استرس و تغییرات خاصی در نحوه عملکرد بخش‌هایی از مغز دلیل این نوع اختلال باشد. در برخی موارد، یک بیماری زمینه‌ای، مانند اختلال خواب یا مشکل تیروئید، می‌تواند علائم و نشانه‌هایی مانند هراس ایجاد کند. با پزشک در مورد علائم خودتان صحبت کنید. درمان شناختی - رفتاری یا دارو یا هر دو می‌تواند از حمله پانیک و کاهش شدت آن‌ها در هنگام وقوع جلوگیری کند.

حمله پانیک چه عوارضی دارد؟

حمله پانیک و اختلال پانیک در صورت درمان نشدن می‌تواند هر بخش از زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. در این شرایط احتمالا آنقدر از حملات پانیک بترسید که به یک ترس دائمی در زندگی تبدیل شود و کیفیت زندگی را خراب کند. اگر به چند مورد از عوارض حمله پانیک اشاره کنیم می‌توان موارد زیر را نام برد:

• ایجاد فوبیای خاص، مانند ترس از رانندگی یا ترک خانه؛
• مصرف الکل یا مواد دیگر؛
• مشکل در محل کار یا مدرسه؛
• افسردگی، اختلالات اضطرابی و سایر اختلالات روانپزشکی؛
• افزایش خطر خودکشی یا افکار خودکشی؛
• مشکلات مالی.

حمله پانیک و اختلال هراس می‌تواند بر رشد اجتماعی کودکان و نوجوانان تاثیر بگذارد. برای برخی افراد، اختلال پنیک شامل آگورافوبیا یعنی اجتناب از مکان‌ها یا موقعیت‌هایی که باعث اضطراب می‌شود؛ چراکه می‌ترسد در صورت داشتن پانیک اتک نتواند فرار یا کمک دریافت کند.

روش های پیشگیری از اختلال پانیک

اکثر حملات پانیک غیرقابل پیش‌بینی هستند. در نتیجه، هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از آن وجود ندارد؛ اما می‌توانید برای بهبود سلامت کلی خودتان و کاهش خطر حمله عصبی پانیک قدم‌هایی بردارید. به عنوان مثال، می‌توانید یک سبک زندگی سالم کلی را با موارد زیر دنبال کنید:

• در اسرع وقت برای درمان حمله پانیک اقدام کنید تا از بدترشدن آن جلوگیری کنید.
• برای جلوگیری از عود یا بدترشدن علائم پانیک اتک، برنامه درمانی را دنبال کنید.
• تغییر سبک زندگی بسیار مهم است؛ به‌عنوان مثال، خواب مناسب و فعال ماندن از نظر بدنی به کاهش سطح استرس شما کمک می‌کند. همچنین تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند تنفس عمیق یا آرامش عضلانی پیشرونده هم می‌تواند کمک کننده باشد. همچنین از مصرف الکل، کافئین و داروهای غیرقانونی خودداری کنید یا آن را محدود کنید.

همچنین در صورت تجربه حمله پانیک، کمک گرفتن از پزشک ضروری است. دریافت درمان کمک می‌کند از حملات هراس بیشتر در آینده جلوگیری کنید.

تفاوت اختلال هراس با پانیک اتک چیست ؟

اختلال هراس و حمله پانیک تفاوت‌های مهمی دارند. حمله پانیک یک رویداد ناگهانی از ترس شدید است که با علائمی مثل تپش قلب، تنگی نفس و ترس از مرگ یا دیوانگی همراه است و ممکن است در هر فردی رخ دهد، حتی بدون ابتلا به اختلال خاصی. اما اختلال هراس یک وضعیت مزمن است که شامل حملات مکرر پانیک به همراه نگرانی دائمی درباره وقوع حملات بعدی یا عواقب آن و تغییر رفتار برای اجتناب از موقعیت‌های تحریک‌کننده می‌شود. به عبارتی، حمله پانیک یک تجربه است و اختلال هراس یک بیماری مداوم مرتبط با این تجربه است.

انواع روش های درمان حمله پنیک

روان درمانی، داروها یا ترکیبی از هر دو در درمان حمله پانیک و اختلال پانیک بسیار موثر هستند. مدت زمانی که به درمان نیاز دارید بستگی به شدت بیماری و میزان پاسخ شما به درمان دارد. در ادامه به همه روش‌های درمان حمله عصبی پانیک اشاره شده است:

درمان پانیک با دارو درمانی

داروهایی که می‌توانند به درمان حمله پانیک و اختلال پانیک کمک کنند عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی: برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند حمله پانیک را کمتر یا حتی کند کنند. پزشک احتمالا مهارکننده‌های بازجذب انتخابی سروتونین (SSRIs) یا مهارکننده‌های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) را تجویز کند. SSRIها شامل فلوکستین (Prozac) و پاروکستین (Paxil) و SNRIها شامل دولوکستین (Cymbalta) و ونلافاکسین (Effexor) هستند. مقاله درمان افسردگی با rtms را در مجله پزشکی ما بخوانید.
• داروهای ضد اضطراب: متخصصین معمولا بنزودیازپین ها را برای درمان و پیشگیری از حمله پانیک تجویز می‌کنند. این داروها به اضطراب کمک می‌کنند؛ اما می‌توانند اعتیادآور هم باشند؛ پس باید آن‌ها را با احتیاط مصرف کنید. این داروها عبارتند از آلپرازولام (Xanax) و لورازپام (Ativan). همچنین برای کنترل اضطراب های ناشی از پانیک می توانید درمان اضطراب با rtms را در صورت تایید پزشک معالج امتحان کنید.

درمان پانیک با روان درمانی

روان درمانی اصطلاحی برای انواع تکنیک های درمانی است که هدف آن کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای ناسالم است. انواع خاصی از روان درمانی که می‌تواند به حملات پانیک و اختلال پانیک کمک کند عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری (CBT): در این نوع درمان، افکار و احساسات خود را با یک متخصص سلامت روان، مانند یک مشاور یا روانشناس در میان می‌گذارید. این متخصص به شناسایی محرک‌های حمله پانیک کمک می‌کند تا بتوانید تفکر، رفتار و واکنش‌های خود را تغییر دهید. همانطور که شروع به واکنش متفاوت به محرک‌ها می‌کنید، احتمالا حملات کاهش یافته و در نهایت متوقف شوند.
• مواجهه درمانی (panic attack): این شامل قرار دادن تدریجی و مکرر در معرض هر چیزی است که باعث حمله پانیک می‌شود. با گذشت زمان، یاد می‌گیرید با آن موقعیت راحت شوید. شما تکنیک‌های تمدد اعصاب، مانند تمرین‌های تنفسی را یاد خواهید گرفت تا اضطراب خود را در طول فرآیند مدیریت کنید.

درمان پانیک با دستگاه  rTMS

تحریک مغناطیسی مغز rtms یک درمان بسیار موثر و ایمن برای همه اشکال اضطراب از جمله فوبیا و حمله عصبی پانیک است. مطالعات بالینی نشان می دهد که تا 70 درصد از مبتلایان به اضطراب، پاسخ بهبود قابل توجهی به TMS دارند. مزایای rTMS برای فوبیا و اختلال پنیک عبارت است از:

• این روش درمان قطعی پانیک بدون دارو میزان موفقیت بسیار بالاتری نسبت به داروها، گفتار درمانی یا سایر درمان‌ها دارد.
• یک درمان کاملا خارجی برای بدن است.
• نیازی به آرامبخشی ندارد و نسبتا بدون درد است.
• در اکثریت قریب به اتفاق بیماران عوارض جانبی ندارد.

سخن پایانی

حمله پانیک می‌تواند بسیار ناراحت‌کننده باشد. اگرچه این مشکل از نظر جسمی مضر نیست؛ اما می‌تواند بر سلامت روان فرد تأثیر بگذارد و شما را از انجام کارهای دلخواه باز دارند. از مطرح کردن مشکل خودتان با پزشک خجالت نکشید؛ چراکه متخصص به شما کمک می‌کند بر ترس‌ها و اضطراب‌هایی که باعث حملات می‌شوند، غلبه کنید. حتی درمان‌هایی مانند روان درمانی، دارو یا استفاده از دستگاه  rTMS را برای درمان حملات پیشنهاد کند.