آلزایمر چیست و چه علائمی دارد؟

حتما برای شما نیز سوال شده که آلزایمر چیست و چرا به وجود می‌آید؟ آلزایمر، یکی از انواع بیماری مغزی است که باعث کوچک‌شدن سلول‌های مغز و مرگ آن‌ها می‌شود. علائم این بیماری مانند فراموش‌کردن اتفاقات یا مکالمات اخیر با گذشت زمان بدتر می‌شوند و تأثیر قابل توجهی روی توانایی فرد در انجام فعالیت‌های روزمره می‌گذارند. داروها یا روش‌های جدیدی مانند تحریک مغناطیسی مغز rtms ممکن است بتوانند پیشرفت این بیماری را کند کنند یا علائم آن را بهبود دهند.

در این مطلب، توضیح می‌دهیم که بیماری آلزایمر چیست و شما را با هر آنچه که باید درباره آن بدانید، مانند علائم، روش‌های تشخیص، مراحل، روش‌های درمان، عوامل تشدیدکننده و روش‌های پیشگیری از آن آشنا می‌کنیم.

علائم آلزایمر

یکی از مهم‌ترین علائم آلزایمر که شایع‌ترین دلیل زوال عقل محسوب می‌شود، ازدست‌دادن حافظه است. همچنین مشکل در به خاطر سپردن اتفاقات و مکالمات اخیر از اولین علائم آن به شمار می‌رود. دیگر علائم این بیماری عبارت‌اند از:

• مشکلات حافظه: همه افراد ممکن است برخی از چیزها را فراموش کنند؛ ولی، مشکلات حافظه ناشی از این بیماری روی عملکرد فرد در محل کار یا خانه تأثیر می‌گذارند. برای مثال، افراد مبتلا ممکن است سخنان یا سؤالات خود را تکرار کنند، مکالمات، قرارها یا اتفاقات را فراموش کنند، وسایل را اغلب در مکان‌های عجیبی مانند یخچال قرار دهند، در مکان‌های آشنا گم شوند و در نهایت، نام وسایل و اعضای خانواده خود را فراموش کنند.
• مشکل در تفکر و استدلال: این بیماری باعث می‌شود فرد دچار مشکلاتی در تمرکز و تفکر به‌ویژه درباره مفاهیم انتزاعی مانند اعداد شود و نتواند چندین کار را به‌صورت هم‌زمان انجام دهد. همچنین مدیریت امور مالی مانند پرداخت به‌موقع قبوض و اقساط ممکن است برای آن‌ها دشوار شود. در درجات شدید این بیماری، فرد ممکن است نتواند اعداد را بشناسد.
• مشکل در قضاوت و تصمیم‌گیری: فرد مبتلا ممکن است نتواند تصمیم‌های معقولی را در موقعیت‌های عادی روزمره بگیرد. برای مثال، او ممکن است نتواند لباس مناسبی را با توجه به آب‌وهوا بپوشد، نتواند از سوختن غذای روی اجاق‌گاز جلوگیری کند یا تصمیم‌های اشتباهی را در هنگام رانندگی بگیرد.
• مشکل در برنامه‌ریزی و انجام کارهای آشنا: کارهایی مانند برنامه‌ریزی، درست‌کردن غذا و انجام بازی مورد علاقه که دارای مراحل مختلفی هستند، ممکن است برای افراد مبتلا دشوار شود. در نهایت، افراد مبتلا به درجات شدید این بیماری ممکن است نتوانند لباس بپوشند یا به حمام بروند.
• تغییر در شخصیت و رفتار: تغییرات مغزی ناشی از این بیماری می‌توانند روی خلق و رفتارهای افراد تأثیر بگذارند. برای مثال، می‌توانند فرد را دچار مشکلاتی مانند افسردگی، ازدست‌دادن علاقه به فعالیت‌ها، کناره‌گیری اجتماعی، نوسانات خلقی، ازدست‌دادن اعتماد به دیگران، عصبانیت، تغییر در عادات خواب، پریشانی، ازدست‌دادن خودکنترلی و هذیان کنند.

علت آلزایمر چیست 

دانشمندان هنوز نمی‌دانند افراد به چه علتی دچار این بیماری مغزی می‌شوند. ترکیبی از تغییرات مرتبط با پیری در مغز، ژن‌ها، عوامل محیطی و سبک زندگی ممکن است علت آلزایمر باشند. در این بخش، مهم‌ترین عوامل بروز این بیماری را توضیح می‌دهیم:

• تغییرات در ژن‌ها: تغییرات در ژن‌ها که با نام تغییرات ژنتیکی نیز شناخته می‌شود، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را کاهش یا افزایش دهند. دانشمندان تاکنون توانسته‎‌اند حدود 70 ژن مرتبط با این بیماری را شناسایی کنند. در موارد نادر، اگر فردی نسخه تغییریافته ژن‌های APP، PSEN1 یا PSEN2 را دریافت کند، به احتمال زیاد، پیش از سن 65 سالگی یا حتی زودتر دچار این بیماری خواهد شد. همچنین افراد مبتلا به بیماری ژنتیکی سندرم داون بیشتر از دیگران دچار آلزایمر زودهنگام می‌شوند.
• عوامل سلامتی، محیطی و سبک زندگی: دانشمندان عقیده دارند که این عوامل ممکن است نقشی را در ابتلا به این بیماری ایفا کنند. در حال حاضر، آن‌ها درباره رابطه بین این بیماری و سکته مغزی، بیماری‌های قلبی، فشارخون بالا، بیماری‌های متابولیکی مانند دیابت و چاقی تحقیق می‌کنند. این تحقیقات به ما کمک خواهند کرد بفهمیم کدام عوامل می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهند. رژیم غذایی مغذی، فعالیت بدنی، مشارکت اجتماعی و فعالیت‌های ذهنی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند.

درمان آلزایمر 

حال که دانستید بیماری آلزایمر چیست و با علائم و علل آن آشنا شدید، لازم است درباره درمان این بیماری صحبت کنیم. متأسفانه، درمانی قطعی برای این بیماری مغزی وجود ندارد؛ ولی، درمان‌های زیر می‌توانند به کاهش سرعت پیشرفت بیماری و بهبود علائم کمک کنند:

دارو درمانی

داروهای زیر می‌توانند به بهبود مشکلات حافظه و دیگر تغییرات شناختی کمک کنند:

• مهارکننده‌های کولین استراز مانند دونپزیل و گالانتامین: در این بیماری، پیام‌رسانی شیمیایی در مغز از بین می‌رود. این داروها با محافظت از این پیام‌رسان می‌توانند سطوح ارتباطات بین سلول‌های مغزی را افزایش دهند و به بهبود علائم مرتبط با رفتار مانند بی‌قراری روانی-حرکتی و افسردگی در بیشتر افراد کمک کنند. اسهال، حالت تهوع، ازدست‌دادن اشتها و اختلالات خواب از عوارض جانبی این داروها محسوب می‌شوند. همچنین افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی ممکن است با عوارض جانبی خطرناکی مانند ضربان قلب نامنظم روبه‌رو شوند.
• ممانتین: این نوع دارو می‌تواند سرعت پیشرفت علائم متوسط تا شدید این بیماری مغزی را کند سازد. در برخی اوقات، پزشک این دارو را همراه با مهارکننده‌های کولین استراز تجویز می‌کند. سرگیجه و گیجی از عوارض جانبی نادر این دارو به شمار می‌روند.
• لیکانمب: سازمان غذا و داروی آمریکا این دارو را در سال 2023 برای افراد مبتلا به آلزایمر خفیف تأیید کرده است. تحقیقات نشان می‌دهند که این دارو می‌تواند به کاهش سرعت پیشرفت اختلالات شناختی ناشی از این بیماری کمک کند. این دارو معمولا هر دو هفته یکبار به رگ تزریق می‌شود. تورم مغز، خونریزی‌های کوچک در مغز و واکنش‌های مرتبط با تزریق وریدی مانند تب، علائم شبیه به آنفولانزا، حالت تهوع، استفراغ، سرگیجه، تغییر در ضربان قلب و تنگی نفس از عوارض جانبی این دارو محسوب می‌شوند.

درمان بدون دارو

یکی از جدیدترین روش‌های درمان آلزایمر بدون دارو برای افراد مبتلا به این بیماری، تحریک مغناطیسی مغز یا تحریک مکرر مغناطیسی مغز است. در این روش غیرتهاجمی که نیازی به جراحی یا بیهوشی نیست، از میدان‌های مغناطیسی برای تحریک بخش خاصی از مغز استفاده می‌شود. پزشک ممکن است این درمان را 5 بار در هفته به مدت 4 الی 6 هفته تجویز کند. در جلسه درمانی، پزشک سیم‌پیچی الکترومغناطیسی را روی سر بیمار قرار می‌دهد تا پالس‌های مغناطیسی به سمت مغز ارسال شوند. مزایای این روش نسبت به داروها عبارت‌اند از:

• اگر داروها نمی‌توانند کمکی به افراد مبتلا به آلزایمر کنند، تحریک مغناطیسی مغز ممکن است بتواند به این دسته از افراد کمک کند.
• تحریک مغناطیسی مکرر مغز دارای عوارض جانبی خفیف‌تر و نادرتری در مقایسه با داروها است. تنها حدود 10 تا 30% از بیمارانی که از این روش درمانی استفاده می‌کنند، عوارض جانبی خفیفی مانند سردرد و ناراحتی را تجربه خواهند کرد.

عوامل تشدید کننده آلزایمر چیست

ازآنجایی‌که آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده محسوب می‌شود، علائم آن به‌تدریج بدتر خواهند شد. علاوه بر خود بیماری، سایر عوامل تشدیدکننده عبارت‌اند از:

• روان‌آشفتگی: روان‌آشفتگی به نوعی حالت گیجی گفته می‌شود و مهم‌ترین علت آن، عفونت است. افراد مبتلا به آلزایمر مستعد ابتلا به عفونت‌های دستگاه ادراری هستند. بیهوشی یا جراحی نیز می‌توانند دلیل روان‌آشفتگی باشند. در برخی از موارد، این نوع حالت گیجی ممکن است حتی پس از خروج از بیمارستان نیز ادامه یابد. عوارض جانبی داروها، سندرم ترک دارو یا شرایط خفیف‌تری مانند یبوست، کم‌آبی یا کمبود خواب نیز می‌توانند دلیل این حالت باشند.
• سکته مغزی یا آسیب به مغز: آسیب مغزی می‌تواند علائمی شبیه به این بیماری داشته باشد. گیجی ناگهانی، مشکل در صحبت‌کردن و درک‌کردن، مشکل در حرکت‌دادن یک سمت از بدن، تغییر ناگهانی در تعادل و هماهنگی، ازدست‌دادن ناگهانی بینایی و سردرد ناگهانی و شدید از علائم سکته مغزی به شمار می‌روند. سکته مغزی می‌تواند علائم این بیماری را بدتر کند یا باعث ایجاد علائم جدیدی شود.
• تغییر در روال عادی زندگی: روال عادی زندگی اغلب می‌تواند منبعی از آرامش برای افراد مبتلا به این بیماری باشد؛ بنابراین، رفتن به خانه یا خانه سالمندان جدید، زندگی با افراد جدید، بستری‌شدن یا استخدام پرستار جدید ممکن است علائم آن‌ها را بدتر کند. اگر فرد مبتلا به این بیماری دچار استرس نیز باشد، احتمال بدتر شدن علائم آن‌ها بیشتر از افراد دیگر است.
• سندرم غروب آفتاب: اگر افراد مبتلا به آلزایمر دچار این نوع سندرم شوند، علائم آن‌ها با نزدیک‌شدن به عصر بدتر می‌شود. این سندرم می‌تواند افراد را دچار گیجی، بی‌قراری روانی-حرکتی یا درماندگی کند و باعث شود افراد کمتر از گذشته با دیگران ارتباط برقرار کنند. داروها می‌توانند به بهبود برخی از علائم مانند بی‌قراری روانی-حرکتی یا توهم کمک کنند. همچنین علائم این سندرم ممکن است با قرارگرفتن در معرض نور طبیعی، داشتن روال زندگی ثابت و حمایت‌های دلسوزانه اطرافیان کاهش یابند.

مراحل بیماری آلزایمر

مراحل این بیماری را می‌توان به سه مرحله تقسیم‌بندی کرد که عبارت‌اند از:

مراحل اولیه یا خفیف

هر چه این بیماری بدتر شود، افراد حافظه خود را بیشتر از دست خواهند داد و مشکلات شناختی دیگری را تجربه خواهند کرد. در این مرحله، افراد با مشکلاتی مانند سرگردانی، گم‌شدن، مشکل در مدیریت امور مالی یا پرداخت قبوض، تکرارکردن سؤالات، طولانی‌تر شدن زمان انجام فعالیت‌های عادی روزمره و اختلالات شخصیتی و رفتاری روبه‌رو می‌شوند. این بیماری مغزی اغلب در این مرحله تشخیص داده می‌شود.

مراحل میانی یا متوسط

در این مرحله، به بخش‌هایی از مغز که مسئول کنترل زبان، استدلال، تفکر آگاهانه و پردازش حسی مانند توانایی تشخیص صداها و بوها هستند، آسیب می‌رسد. مشکلات حافظه و گیجی بدتر می‌شوند و افراد ممکن است نتوانند اعضای خانواده یا دوستان خود را بشناسند. همچنین آن‌ها ممکن است نتوانند چیزهای جدیدی را یاد بگیرند، کارهایی چندمرحله‌ای مانند لباس پوشیدن را انجام دهند یا با موقعیت‌های جدید کنار بیایند. توهم، هذیان، بدگمانی و رفتارهای تکانشی از دیگر علائم این مرحله محسوب می‌شوند.

مراحل پایانی آلزایمر

در مرحله پایانی، بافت مغز افراد مبتلا به‌صورت قابل توجهی کوچک می‌شود. افراد مبتلا به درجات شدید این بیماری، نمی‌توانند با دیگران صحبت کنند و به‌صورت کامل به دیگران وابسته هستند. در اواخر این مرحله، بیمار ممکن است در بیشتر اوقات یا در همه اوقات در تختخواب باشد.

پیشگیری از آلزایمر

متأسفانه، این بیماری غیرقابل‌پیشگیری است؛ ولی، با تغییر سبک زندگی خود می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به آن کمک کنید. تحقیقات نشان می‌دهند که با کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی می‌توانید خطر بروز این بیماری مغزی را نیز کاهش دهید. تغییرات سبک زندگی عبارت‌اند از:

• به‌صورت منظم ورزش کنید
• مطمئن شوید رژیم غذایی شما حاوی محصولات تازه، روغن‌های سالم و غذاهای کم‌چرب است. همچنین رژیم غذایی مدیترانه‌ای نیز می‌تواند به شما کمک کند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید
• توصیه‌های پزشک را برای مدیریت فشارخون بالا، دیابت یا کلسترول بالای خود رعایت کنید
• اگر سیگار می‌کشید، از پزشک یا دیگر متخصص‌ها بخواهید در ترک‌کردن آن به شما کمک کنند

تحقیق بزرگی در فنلاند نشان داد که با تغییر در سبک زندگی می‌توان به کاهش زوال شناختی افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، کمک کرد. این تحقیق روی رژیم غذایی، ورزش و فعالیت‌های اجتماعی این افراد تمرکز کرده بود.

در تحقیق دیگری در استرالیا، از افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری بودند، خواسته شد در جلساتی آموزشی درباره رژیم غذایی، ورزش و دیگر تغییرات سبک زندگی شرکت کنند. نتایج آزمون‌های شناختی این افراد پس از یک، دو و سه سال در مقایسه با افرادی که در این جلسات شرکت نکرده بودند، بهتر بود.

همچنین تحقیقات دیگری نشان می‌دهند که افرادی که از نظر ذهنی و اجتماعی فعال هستند، کمتر از دیگران به این بیماری مبتلا می‌شوند. با فعالیت‌های ذهنی و اجتماعی زیر می‌توانید خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید:

• خواندن
• یادگیری زبان‌های جدید
• نواختن ساز و رقصیدن
• رفتن به رویدادهای اجتماعی
• انجام بازی‌های رومیزی
• خلق هنر
• انجام ورزش‌های گروهی مانند بولینگ
• امتحان‌کردن فعالیت‌ها یا سرگرمی‌های جدید
• انجام بازی‌های رایانه‌ای برای تقویت مغز: تحقیقات نشان می‌دهند که این بازی‌ها می‌توانند در مدت کوتاهی به بهبود مهارت‌های شناختی افراد کمک کنند؛ ولی، هنوز نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که این بازی‌ها می‌توانند به پیشگیری از این بیماری کمک کنند؛

تشخیص آلزایمر

اگر برای تشخیص آلزایمر به پزشک مراجعه کنید، او ابتدا از شما خواهد خواست درباره علائم خود توضیح دهید. این مرحله، یکی از مهم‌ترین بخش‌های تشخیص این بیماری محسوب می‌شود. همچنین اعضای خانواده و دوستان شما نیز می‌توانند توضیحاتی درباره علائم شما و تأثیر آن‌ها روی زندگی روزانه شما به پزشک دهند. پزشک با آزمایش‌های زیر می‌تواند این بیماری را تشخیص دهد و مطمئن شود علائم شما ناشی از بیماری‌های دیگر نیستند:

• معاینه فیزیکی و عصبی: معاینه عصبی ممکن است شامل بررسی رفلکس‌ها (واکنش‌های غیرارادی)، انقباض و قدرت عضلات، توانایی فرد در بلندشدن از صندلی و راه‌رفتن در اتاق، بینایی، شنوایی، هماهنگی و تعادل باشد.
• آزمایش‌های آزمایشگاهی: پزشک با کمک آزمایش خون می‌تواند مطمئن شود که مشکلات حافظه و گیجی ناشی از دلایل دیگری مانند اختلال تیروئید یا سطح پایین ویتامین‌ها نیستند.
• آزمون عصب روان‌شناختی و وضعیت روانی: پزشک با آزمون وضعیت روانی می‌تواند حافظه و دیگر مهارت‌های تفکر را ارزیابی کند. انواع طولانی‌تر این آزمون می‌توانند اطلاعات بیشتری را درباره عملکردهای روانی به پزشک ارائه دهند و پزشک می‌تواند این اطلاعات را با افرادی در سنین و سطوح تحصیلات مشابه مقایسه کند.
• آزمایش‌های تصویربرداری از مغز: پزشک با کمک آزمایش‌های تصویربرداری مانند ام‌آرآی و سی‌تی می‌تواند مطمئن شود سکته مغزی، آسیب مغزی یا تومورها علائمی شبیه به آلزایمر ایجاد نکرده‌اند. پزشکان معمولا در ارزیابی زوال عقل، آزمایش ام‌آرآی را به آزمایش سی‌تی ترجیح می‌دهند. روش‌های جدید تصویربرداری می‌توانند به شناسایی تغییرات ناشی از این بیماری کمک کنند؛ ولی، از این روش‌ها معمولا در مراکز پزشکی بزرگ یا آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شوند. آزمایش توموگرافی انتشار پوزیترون (پت) نیز می‌تواند تصاویری را از روند بیماری ایجاد کند.
• آزمایش نوار مغزی: تست نوار مغز که با نام EEG نیز شناخته می‌شود، ابزاری غیرتهاجمی برای تشخیص فعالیت‌های عصبی غیرعادی مرتبط با مراحل مختلف این بیماری محسوب می‌شود. نوار مغزی یا eeg مطمئن دارای مزایای مختلفی نسبت به آزمایش‌های ذکرشده است؛ برای مثال، پزشک می‌تواند آن را سریع‌تر از آزمایش‌های دیگر انجام دهد، هزینه آن مناسب‌تر است و دسترسی به آن آسان‌تر است. همچنین وضوح زمانی بهتری در مقایسه با دیگر آزمایش‌ها دارد.

همچنین بخوانید: تفاوت نوار مغز سالم و ناسالم

مراقبت از بیمار مبتلا به آلزایمر

اعضای خانواده، همسر یا دوستان نزدیک بیشتر افراد مبتلا به این بیماری باید مراقب آن‌ها باشند و در انجام فعالیت‌های روزمره به آن‌ها کمک کنند. برخی از روش‌های مراقبت از افراد مبتلا به این بیماری عبارت‌اند از:

• اطلاعات خود را درباره این بیماری افزایش دهید: در گام اول، باید بدانید که علائم این بیماری با گذشت زمان بدتر خواهند شد؛ بنابراین، ممکن است احساس کنید همواره با چالش‌های جدیدی روبه‌رو می‌شوید. اگر بدانید فرد مبتلا به‌تدریج دچار چه مشکلاتی خواهد شد، می‌توانید برای آن‌ها برنامه‌ریزی کنید.
• به فرد مبتلا کمک کنید یک روال ثابت در زندگی خود داشته باشند: همان‌طور که در بخش‌های قبلی گفتیم، تغییر در روال عادی زندگی می‌تواند علائم فرد مبتلا را بدتر کند؛ بنابراین، یک روال ثابت می‌تواند به تقویت حس آشنایی بیمار کمک کند. البته برخی از تغییرات مانند معرفی پرستار جدید و تغییر محل مراقبت از بیمار اجتناب‌ناپذیر هستند. افراد مبتلا به این بیماری برای سازگاری با افراد یا مکان‌های جدید به زمان نیاز دارند؛ ولی، شما می‌توانید با تغییرات تدریجی به آن‌ها کمک کنید.
• فعالیت‌های مختلفی را برنامه‌ریزی کنید: اگر بیمار در طول روز با فعالیت‌های مختلفی مشغول باشد، علائم آن‌ها با سرعت کمتری بدتر خواهند شد و لحظات لذت‌بخشی را خواهند داشت. برای مثال، از بیمار بخواهید ورزش‌های سبکی مانند پیاده‌روی و کشش را انجام دهد، برقصد، به موسیقی گوش دهد، بازی‌های ساده‌ای را انجام دهد، کارهای خانه مانند تا کردن لباس‌ها یا باغبانی را انجام دهد و به رستوران، موزه، پارک، سینما یا خانه دوستان و آشنایان برود.
• دیگران را از بیماری فرد آگاه سازید: اسم، آدرس و شماره تماس خود را روی دستبندی بنویسید و فرد مبتلا را متقاعد کنید از آن استفاده کند. همچنین اگر فرد مبتلا گم می‌شود، می‌توانید ساعت ردیاب نیز خریداری کنید.
• مطمئن شوید فرد مبتلا رژیم غذایی مغذی دارد و به‌اندازه کافی آب می‌نوشد: وعده‌های غذایی را هر روز در زمان‌های مشخصی به فرد مبتلا بدهید و این نکات را رعایت کنید: میوه‌ها و سبزی‌های رنگارنگی را تهیه کنید تا جذاب به نظر بیایند، میوه‌ها یا ساندویچ‌ها را به چند قطعه تقسیم کنید تا بیمار بتواند به‌آسانی آن‌ها را میل کند، تلویزیون یا رادیو را خاموش کنید تا حواس بیمار پرت شود و غذاهای مورد علاقه بیمار را بپزید.
• محیط ایمنی را برای آن‌ها فراهم کنید: افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در موقعیت‌های عادی روزمره نیز دچار احساس ناامنی شوند. برای فراهم‌سازی محیط ایمن، این نکات را رعایت کنید: مطمئن شوید فرد کفش راحتی دارد، نوارهایی به رنگ روشن روی لبه پله‌ها بچسبانید، لایه‌ای نرم روی بخش‌های تیز مبلمان بچسبانید، آینه‌های خانه را کاهش دهید، از گزینه قفل کودک اجاق‌گاز استفاده کنید و مطمئن شوید بیمار داروهای خود را به‌درستی مصرف می‌کند.

طول عمر بیمار مبتلا به آلزایمر

عوامل بسیاری مانند سن، جنسیت و سلامت کلی روی طول عمر بیمار تأثیر می‌گذارند؛ بنابراین، مشخص‌کردن طول عمر بیمار بسیار دشوار است. هر چه سن بیمار بیشتر باشد، در مراحل پایانی این بیماری باشد یا استقلال کمتری داشته باشد، طول عمر کوتاه‌تری خواهد داشت. تحقیقات نشان می‌دهند که متوسط طول عمر افراد مبتلا به این بیماری حدود 10 سال است. از آنجایی‌که سرعت پیشرفت این بیماری در همه افراد مبتلا یکسان نیست، می‌توان گفت افراد مبتلا می‌توانند حدود 2 تا 26 سال پس از تشخیص بیماری زندگی کنند.

جمع‌بندی

در این مطلب، توضیح دادیم که شایع‌ترین دلیل زوال عقل چیست و شما را با جنبه‌های مختلف آن آشنا کردیم. اگر شما یا یکی از افراد نزدیک به شما دچار مشکلات حافظه و تفکر شده است، در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید. پزشکان مراکز معتبری مانند مرکز تهران آرتی‌ام‌اس می‌توانند بیماری شما را با روش‌های مطمئنی مانند نوار مغزی به‌درستی تشخیص دهند و به کاهش علائم آن با روش‌های جدیدی مانند تحریک مغناطیسی مغز کمک کنند.

همچنین حتما به‌صورت منظم طبق توصیه پزشک به مطب مراجعه کنید تا پزشک بتواند روی وضعیت بیماری شما نظارت کند و مطمئن شود که داروها یا سایر روش‌های درمانی می‌توانند به شما کمک کنند. اگر پس از مطالعه این مطلب، هنوز سؤالاتی درباره روش‌های جدید تشخیصی یا درمانی این بیماری مانند نوار مغزی یا تحریک مغناطیسی مغز دارید، می‌توانید آن‌ها را در نظرات بپرسید یا به مرکز تهران آرتی‌ام‌اس مراجعه کنید تا پاسخ‌های دقیقی را دریافت کنید.